တိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ ဖြင့္တဲ႔ တံခါး

I secret we met-
I silence I grieve,
That thy heart could forget,
Thy spirit deceive,
If I should meet thee
After long years,
How should I greet thee?
With silence and tears..

(WHEN We two parted) …By..George Gordon (Lord) Byron(1788-1824)

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း သူက တန္းငုိေတာ့တာပဲ.။ ဘာကုိ ဘယ္လုိ ျဖစ္သြားလဲ ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားၾကည့္လုိ႔ မရဘူး။ ေနာက္ျပီး မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ့ ငုိရျခင္း ကိစၥကုိ ေစ့ေစ့ငုငု နားလည္နုိင္ေလာက္တဲ႔ အရည္အခ်င္းလည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရွိဘူး.။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ခဲ႔ သိခဲ႔ၾကတာလည္း အခုမွ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ကုိ ခုလုိ မ်က္ရည္လြယ္ေလာက္တဲ႔ အထိ ေပ်ာ့ည့ံမယ္ဆုိတာ မထင္မိဖူးဘူး။ သူနဲ႔ ညီအစ္မေတာ္တဲ႔ ဝင္းဝင္းမာကသာ အၾကီးျဖစ္ျပီး စိတ္ပုိေပ်ာ့တာ။ သူကေတာ့ တခါတခါ ကၽြန္ေတာ့္ကုိေတာင္ ဆုံးမစကားေတြ ဘာေတြ ေျပာတတ္ေသးတာပဲ။

ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ျပီ ဆုိရင္ သူက ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ငယ္ေပမယ့္ အျငင္းသန္တဲ႔ အထဲမွာ ပါတယ္။ ဝင္းဝင္းမာကေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ ေျပာၾကျပီ ဆုိရင္ ဘယ္သူ နိုင္မလဲ ဆုိတာ အခ်ိန္အားရရင္ ေစာင့္ၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္ ဆုိျပီး ေနာက္တတ္ေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး တခါတခါ သူ စိတ္လုိလက္ရ ရွိတဲ႔ အခါ ကၽြန္ေတာ္ အရက္ေသာက္ေနတဲ႔ စားပြဲမွာ လာထုိင္ျပီး အေၾကာ္အေလွာ္ေလးေတြ လာႏွဳိက္စားေနၾက။ ေသာက္ေနရင္း ေရခဲ ကုန္သြားရင္ေတာင္ ထယူေပးတတ္ေသးတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္ေတြတုန္းမွာ သူ မ်က္ရည္ က်လြယ္တဲ႔ အရိပ္အေရာင္ မေတြ႔မျမင္မိဘူး။ ခုေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း တန္းငုိခ်လိုက္ေတာ့ ထူးဆန္းသလုိ အံ႔လည္း အံ႔ၾသမိတယ္။ သူ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားေရာ။

ဒီတုန္းက သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ နင္ ဘာျဖစ္လုိ႔ အရက္ေသာက္သလဲ လုိ႔ ေမးဖူးတယ္။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ၾကားမွာ အသက္ကြာျခားခ်က္ အနည္းအက်ဥ္း ရွိေပမယ့္ နင္ နဲ႔ ငါ နဲ႔ ပဲ ေျပာၾကရေအာင္လုိ႔ သူက အဆုိတင္ဖူးတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က သူ နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာၾကတဲ႔ အခါတုိင္း ျငင္းခုန္ၾကတာသာ မ်ားတာမို႔ အစ္ကုိနဲ႔ ကၽြန္မ ဆုိတဲ႔ အသုံးအႏႈန္းၾကီးက နည္းနည္း ဟန္႕တယ္လို႔ ေျပာတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ကေတာ့ အေခၚအေဝၚတခု ေျပာင္းသြားတာေလး အတြက္ အလုံးလည္း ေလ်ာ့မွာ မဟုတ္ဘူး၊ အရပ္လည္း ေလ်ာ့မွာ မဟုတ္ဘူး.။ အေခၚအေဝၚေတြက အတားအဆီး ျဖစ္မေနေစခ်င္ဘူး။ တခါတေလ အေခၚအေဝၚ ေျပာင္းတုိင္း ပုံစံေတြ ေျပာင္းခ်င္မွ ေျပာင္းသြားတာမ်ဳိးလည္း ရွိတတ္ေသးတာပဲ မဟုတ္လား။

ဒီေတာ့ သူေျပာသလုိပဲ နင္ၾကဳိက္သလုိ ေခၚေပါ့။ ငါ့ကုိေတာ့ တုိင္ပင္ မေနနဲ႔။ နင္ စိတ္သေဘာက်ရင္ နင္ၾကဳိက္သလုိသာ ေခၚ ေပါ့လုိ႔ ေျပာေတာ့ သူက သေဘာက်ျပီး ျပဳံးျပတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူေမးတဲ႔ ေမးခြန္းကုိ မေျဖေသးဘဲ အရက္ခြက္ကုိ ေကာက္ကုိင္လုိက္ရင္း မေသာက္ေသးဘဲ နင္ေရာ ဘာလုိ႔ ႏႈတ္ခမ္းနီ ဆုိးသလဲ လုိ႔ သူ႔ကုိ မၾကည့္ပဲ ျပန္ေမးလုိက္တယ္။ သူက အသက္ငယ္သူတို႔ရဲ့ ထုံးစံအတုိင္း ငါ ေမးတာ အရင္ေျဖပါလုိ႔ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကုိ ျပဳံးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ လက္ေမာင္းကုိ လွမ္းထုလုိက္ရင္း ေျဖပါဆုိ လုိ႔ပဲ ထပ္ေျပာတယ္။ အဲဒီ အထဲမွာ အေျဖပါသြားျပီေလလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ေျပာေတာ့ သူ မ်က္လုံးေလး ကလယ္လယ္ လုပ္ရင္း အေလးအနက္ စဥ္းစားေနသလုိနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္စုိက္ၾကည့္တယ္။

နင့္အတြက္ကေတာ့ ဘယ္လုိ အေျခအေနပဲ ေရာက္ေန ေရာက္ေန ဆင္ေျခေပးစရာ တစုံတရာေတာ့ အျမဲ ရွိေနတာပဲ လုိ႔ ေျပာရင္း နင္ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖနဲ႔ မတည့္တာလုိ႔ ဆက္ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က လက္အသာ ကာျပလုိက္ရင္း နင့္အေဖနဲ႔ ငါ ေလေၾကာတည့္ေတာ့ေရာ ငါ့အတြက္ ေလပုိကုန္တာပဲ အဖတ္တင္လိမ့္မယ္။နင့္အေဖက ေရွးရုိးစြဲ တယူသန္သမား၊ စီးပြားေရးတစ္ခုတည္းသာ ၾကည့္တတ္တဲ႔ သူမ်ဳိး။ ငါက အရက္ကုိ တစိမ့္စိမ့္ေသာက္ရင္း က်ဳိးေၾကာင္း နည္းလမ္းတက် စဥ္းစားျပီး ဆင္ေျခကန္ဖုိ႔ ေတြးေနတတ္တဲ႔ လူ။ ဒီေတာ့ နင့္အေဖနဲ႔ ငါ စကားစပ္မိလုိ႔ ျဖစ္ျဖစ္၊ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္မိလုိ ႔ျဖစ္ျဖစ္ စကား ေျပာျဖစ္ခဲ႔ရင္လည္း ဘယ္သူမွ အက်ဳိးရွိလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ အက်ဳိးဆုိတာကုိ ငါ့အတြက္ ရည္ရြယ္ျပီးေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။

အက်ဳိးအျမတ္ဆုိတာမ်ဳိးကုိ အျမဲတမ္း ထည့္တြက္တတ္တဲ႔ နင့္အေဖ အတြက္ပဲ လုိ႔ ဆက္ေျပာမိတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းကုိ သိျပီး ျဖစ္ေလေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္စကားကုိ မအံ႔ၾသေတာ့ပဲ နင္ ဆုိလုိခ်င္တာက စီးပြားေရး လုပ္တာ မေကာင္းဘူးလုိ႔ ေျပာတာလား တဲ႔။ ဒီေခတ္ၾကီးထဲမွာ ပုိက္ဆံ မရွိရင္ ဘာမွ လုပ္လုိ႔ မရဘူး၊ ပုိက္ဆံ ရွိမွ ေဆးခန္း သြားလုိ႔ ရတယ္။ မိသားစု အိမ္ေထာင္ေရး ပုိအဆင္ေျပတယ္။ သူ တခုခု ဆက္ေျပာမယ္ လုပ္တုန္း ကၽြန္ေတာ္က ၾကားျဖတ္ ေျပာလုိက္တယ္။

ပုိက္ဆံအေၾကာင္း ေျပာခ်င္ရင္ နင့္အေဖနဲ႔ သြားေျပာ၊ ေဆးခန္းကုိ သြားမယ္ ဆုိရင္ ပုိက္ဆံ ရွိမွ ျဖစ္မယ္ ဆုိတာ လက္ခံေပမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရး ဆုိတာမ်ဳိး က နင့္အေဖနဲ႔ပဲ သက္ဆုိင္တယ္။ နင့္အေဖက အိမ္ေထာင္ တခုကုိ တည္ေထာင္ထားတဲ႔ လူ။ ေျပာရရင္ အိမ္ေထာင္ဦးစီးပဲ.။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးဆုိေတာ့လည္း မိသားစု တာဝန္ကုိ ယူဖုိ႔ တာဝန္ ရွိတာေပါ့၊ ပုိက္ဆံ ရွာတာက သူ႔အတြက္ အမွန္တရား ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ ငါ့အတြက္က အဲလုိ တာဝန္မရွိဘူး။ မေတာ္လုိ႔ ငါ ေဆးရုံေဆးခန္း သြားျဖစ္ရင္လည္း ငါ့မိဘေတြရွာထားတဲ႔ ပုိက္ဆံက လုံေလာက္ နုိင္ပါတယ္ လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ သူက ငါ့ စကား မဆုံးေသးဘူး လုိ႔ပဲ ေျပာတယ္။

တခါတေလ ကၽြန္ေတာ္က တဖက္သားနဲ႔ စကားေျပာၾကရင္ ၾကားျဖတ္ေျပာတတ္တဲ႔ အက်င့္ရွိတယ္။ နား ႏွစ္ဘက္နဲ႔ ပါးစပ္ တစ္ေပါက္သာ ပါတဲ႔ အတြက္ နည္းနည္း ေျပာျပီး မ်ားမ်ား နားေထာင္ပါ ဆုိတဲ႔ တက္က်မ္းထဲက ေလမ်ဳိးေတြ ကၽြန္ေတာ့္ ေခါင္းထဲမွာ မရွိဘူး။ ေျပာေနၾကရင္းနဲ႔ သေဘာမတူတဲ႔ ေနရာေရာက္ရင္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျပာတတ္တယ္။ သူကလည္း စကားျဖတ္ေျပာရင္ မၾကဳိက္ဘူး။ မိန္းကေလး ပီပီ သူေျပာလက္စ စကားကုိ အဆုံးထိ ဆက္တုိက္ ေျပာခ်င္တယ္။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ ေလပစ္ၾကျပီ ဆုိရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆုံးတယ္ ဆုိတာ မရွိဘူး။

သူက ငါ ေျပာမယ္ ျပန္နားေထာင္လုိ႔ ေျပာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အသာျငိမ္ေနလုိက္တယ္။ ေဖေဖ စီးပြားရွာေနတာဟာ သူ႔ အတြက္ မဟုတ္ဘူး၊ သူ႔သမီးႏွစ္ေယာက္ အတြက္ပဲလုိ႔ ေျပာေတာ့ ဒါကေတာ့ သူ တာဝန္ေက်ေၾကာင္း ျပခ်င္တာမ်ဴိးလည္း ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာေပါ့လုိ႔ ျဖတ္ေျပာ မိျပန္တယ္။ သူ စိတ္တုိသြားတဲ႔ ပုံစံနဲ႔ လက္သီးဆုပ္ျပရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လွမ္းထုိးလုိက္ေတာ့မယ္ ဟန္ နဲ႔ နင္ တိတ္တိတ္ေနမလား မေနဘူးလား လုိ႔ ေျပာတယ္။ အင္းပါ လုိ႕ ေခါင္းျငိမ့္ျပလုိက္ရင္း သူ႔သမီးေတြ အတြက္ဆုိရင္ေတာ့လည္း အဲေလာက္ အပင္ပန္းခံစရာ မလုိပါဘူး။ ပုိက္ဆံ ရွာတတ္တဲ႔ သူေ႒းသား ႏွစ္ေယာက္ ရွာေပးလုိက္ရင္ ျပီးတာပဲ မဟုတ္ဘူးလားလုိ႔ သူ႔ကုိ ေနာက္လုိက္ေတာ့ သူက ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ပဲ ထျပန္ေတာ့မယ့္ပုံ လုပ္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္က ဘာမွ မေျပာေသးပဲ အသာ ၾကည့္ေနလုိက္ရင္း နင္ သြားမယ္ ဆုိရင္လည္း သြားေပါ့၊ သြားမယ္ ဆုိတဲ႔ သူကုိ ငါကလည္း မတားခ်င္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ငါ စာတစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာေတာ့ သြားေတာ့မယ္ ဆုိတဲ႔ သူဟာ တားေစခ်င္လုိ႔ ဆုိတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္တတ္တယ္။ တားေစခ်င္တဲ႔ သူက မတားတဲ႔ အခါ ေနာင္တ ရတတ္တဲ႔ သူက သြားေတာ့မယ္ လုိ႔ ဟန္ျပင္မိတဲ႔ သူပဲ တဲ႔။

ငါ့အေနနဲ႔ကေတာ့ နင့္ကုိ တားမွာ မဟုတ္ဘူး.။ ေနာက္ျပီး နင္နဲ႔ ငါကလည္း ဒီေလာက္ထိ အေၾကာင္းသိ ျဖစ္ေနေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ထဲကလုိ ငါ မေတြးပါဘူး။ နင့္ကုိ တခု ေျပာခ်င္တာက ဘာမဟုတ္တာ မ်ဳိးေလးကုိ ေသခ်ာ မစဥ္းစားပဲ စိတ္ဆုိး စိတ္ေကာက္ ျဖစ္ေနတတ္ရင္ နင္ အပ်ဳိၾကီး ျဖစ္သြားရလိမ့္မယ္ လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္က ရယ္က်ဲက်ဲ ေျပာေတာ့. သူက ရန္ျပန္ေတြ႕ပါေလေရာ။

နင္ေနာ္….အနုိင္ယူသလုိပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ငါ့ကုိ လာျပီး ေကာက္ခ်က္ေတြ ဆြဲမျပနဲ႔။ ေသခ်င္လုိ႔လား၊ လည္ပင္း ထညွစ္လုိက္မယ္ လုိ႔ ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရယ္ေနလုိက္ရင္း ငါ ဆက္မေျပာေတာ့ပါဘူး ဟာ…ငါ ဆက္ေျပာရင္ ဆုံးမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး လုိ႔ ေျပာလုိက္တယ္။ သူက ထုိင္ခုံမွာ ျပန္ထုိင္မလုိ လုပ္ရင္း ေျပာစရာ ရွိတာ ေျပာစမ္းပါ..၊ေျပာစရာ ရွိတာကုိ မေျပာရဲရင္ ဘာလုပ္မလဲ တဲ႔။ မိန္းကေလး ဆုိတာ လူမသတ္ရဲပါဘူး။ လူသတ္တဲ႔ အမ်ဳိးသမီးဆုိတာ ေဟာလီးဝုဒ္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာပဲ ရွိတယ္။ အမ်ဳိးသမီး တေယာက္အေနနဲ႔ လုပ္နုိင္တာ ဆုိလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သတ္ေသတာရယ္..၊ သူတုိ႔ကုိ စြဲလန္းတဲ႔သူေတြကုိ သတ္ေသသြားေအာင္ လွဳံ႕ေဆာ္နုိင္တာရယ္ ..၊ သူတုိ႔ေၾကာင့္ စစ္ပြဲၾကီးေတြ ျဖစ္ေစတာမ်ဳိးေလာက္ ရယ္ပဲ တတ္နုိင္တယ္။

အက္ဒြပ္ ဘုရင္ကုိ ထီးနန္း စြန္႔ခြာသြားေအာင္ေတာင္ တတ္နုိင္တဲ႔ အမ်ဳိးသမီး ရွိေသးတာပဲ။ ဒါက ဆုိင္ေတာ့ မဆုိင္ဘူး၊ ငါ ဆုိလုိခ်င္တာက သာမန္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လူ႕အသက္ကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔ သတ္ဖုိ႔ မျဖစ္နုိင္ဘူး။ မ်ဳိးရုိးဗီဇဆုိင္ရာေတြ သိခ်င္ရင္ေတာ့ ေဆးပညာကၽြမ္းက်င္တဲ႔ သူေတြဆီ သြားေမးလုိ႔ ရနုိင္တယ္။ ငါေတာ့ ေသခ်ာ မသိဘူး။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ နင္က သာမန္ မိန္းကေလးပဲ။ ပုိဆုိးတာက နင့္လုိ မိန္းကေလးက ျခင္တေကာင္ေတာင္ ရုိက္ဖူး လုိ႔လား လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရွည္ၾကီး ေျပာလုိက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာ နည္းနည္း မဲ႔သြားသလား ထင္လုိက္မိတယ္။ သူ႔ကုိ စေနာက္ခ်င္ စိတ္ေၾကာင့္သာ ေျပာလုိက္မိတာ။ စကားေတြ လြန္ကုန္သလား ဆုိတာ သတိမထားလုိက္မိဘူး။

သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တခုခု ျပန္ေျပာခ်င္တဲ႔ ပုံ ေပါက္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက မေျပာေသးဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ ေလွ်ာက္ ေျပာလုိက္မိတာကုိ သူ ျပန္စဥ္းစားေနရင္း ခံျပင္းေနပုံရတယ္။ နင္ ငါ့ကုိ ေျပာစရာမ်ား ရွိေနသလား၊ ေျပာစရာ ရွိရင္ ေျပာသာ ေျပာ ငါ စိတ္မဆုိးတတ္ဘူးလုိ႔ ေျပာေတာ့ ထင္တဲ႔ အတုိင္း ေျပာခ်ပါေလေရာ။

နင္က ေဖေဖ့ကုိသာ တယူသန္ ေရွးရုိးစြဲသမားလုိ႔ ေျပာတာ၊ နင္ေရာ ဘာထူးလုိ႔လဲ။ ေဖေဖက သူ႔လုပ္ငန္း သဘာဝ အရမုိ႔ ငါ နားလည္ေပးနုိင္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္လုံးကုိ ေမွးစင္းျပီး နားေထာင္ေနလုိက္တယ္။ ၾကားျဖတ္ ေျပာဖုိ႔ စဥ္းစားမိေသးေပမယ့္ သူ ေျပာတာကုိပဲ ဆက္နားေထာင္ ေနလုိက္မိတယ္။ နင္က စာအုပ္ေတြ ဖတ္ျပီး လြန္ခဲ႔တဲ႔ ရာစုႏွစ္ေတြက အယူအဆေတြ နင့္မွာ စြဲကပ္ေနေတာ့ ငါေတာင္ နားမလည္နုိင္ဘူး။ နင့္ဘာသာ စာအုပ္ေတြ ဖတ္သေလာက္ ဖတ္၊ နင့္စိတ္ၾကဳိက္ အရက္ေသာက္တာ ေသာက္ ငါ ဘာမွ မေျပာတတ္ဘူး၊။ ဒါေပမယ့္ ေတြးတယ္ ေခၚတယ္ ဆိုတာမ်ဳိးမွာေတာ့ နင္က တခ်ဳိ႔ အရာေတြကုိ တရားေသ စြဲကပ္ထားတာ မေကာင္းဘူး ထင္တာပဲ။

သူ ေျပာတာေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျပာေနတာ မွ ဟုတ္ရဲ့လား လုိ႔ သံသယ ျဖစ္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိေနတာမုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေျပာေနတာ ပါလား လုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္။ နင္ေျပာတာေတြ ဘယ္အထိ ေရာက္သြားတယ္ ဆုိတာ သတိထားမိရဲ့လား။ နင့္လုိ လူမ်ဳိးက ခုလုိ လက္လြတ္စပယ္ ေျပာတတ္လိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္မိဘူး။ အဲဒီ အေတြးအေခၚေတြက တေန႔ေန႕မွာ နင့္ကုိ ဒဏ္ျပန္ခတ္လိမ့္မယ္။ ငါေတာ့ ဒီထက္ ပုိ ေျပာစရာ မရွိေတာ့ဘူးတဲ႔။

သူ ေတာ္ေတာ္ စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္သြားတာ ကၽြန္ေတာ္ ရိပ္မိလုိက္တယ္။ ဒီအေျခအေနမွာေတာင္ မရိပ္မိေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မညံ့ေသးဘူး.။ဒီေတာ့လည္း ေျပလည္ရာ ေျပလည္ေၾကာင္း ေျပာဖုိ႔ စဥ္းစားရေတာ့တာပဲ။ ငါ ေျပာလုိက္တဲ႔ စကားေတြက နင့္ကုိ စေနာက္ရုံ သက္သက္ပါဟာ။ တျခား ဘာရည္ရြယ္ခ်က္မွ မရွိပါဘူး။ နင့္ကုိ ေနာက္တာကုိပဲ စိတ္ဆုိးတယ္ဆုိရင္ ငါ ကုိယ့္ငါ အျပစ္တခုခု ေပးလုိက္ပါ့မယ္။ နင္ ေတြးမိတဲ႔ အျခားအရာေတြအေပၚကုိလည္း ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ လုိ႔ အသာကေလး ေလေျပထုိးလုိက္မွ သူ ေက်နပ္သြားပုံရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စကား ဆက္မဟရဲေတာ့ဘူး။

အဲဒီမွာ မိန္းမေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လုိ႔ ပညာ တစ္ခု ရသြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ပဲ။ ေယာက်ၤားေလး သူငယ္ခ်ငး္ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာၾကတဲ႔ အခါ ေျပာခ်င္တာ ေျပာလုိ႔ မရေပမယ့္ မိန္းကေလးေတြနဲ႔က်ေတာ့ ဆင္ျခင္ရတယ္.။ အမ်ဳိးမွ မတူပဲကုိး။ နားလည္ လက္ခံပုံခ်င္း ကြာတယ္..။ နားလည္ လက္ခံပုံခ်င္း ကြာေတာ့ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခု အေပၚမွာ နားလည္ခ်င္သလုိ နားလည္ ပစ္လုိက္ေတာ့ အဲဒီမွာ အဓိပၸါယ္ေတြ လြဲကုန္ေတာ့တာပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ သူ႔ကုိ စတာ ေနာက္တာ မွန္ေပမယ့္ ကုိယ့္လုိ ေတြးတာ မဟုတ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတာေတြ အေပၚ ဘယ္မွာ လက္သင့္ခံပါ့မလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က လက္ခံဖုိ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ေပမယ့္ အေျခခံ လက္ခံပုံခ်င္းကုိက ကြဲျပားေနေတာ့ သူ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတာ အျပစ္ေျပာလုိ႔ မရဘူး.။ ဘာပဲ ေျပာေျပာ အဲဒီေန႔က အဲဒီေလာက္နဲ႔ ျပီးသြားတာကုိပဲ ဝမ္းသာရမလုိ ျဖစ္မိပါတယ္.။

ဒီေနာက္ပုိင္းေတာ့ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႔ျဖစ္ၾကတာ နည္းနည္း က်ဲ သြားတယ္။ သူ႔အစ္မ ဝင္းဝင္းမာနဲ႔ က ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္မႈ ရွိလုိ႔ အဆက္အသြယ္ ရွိေပမယ့္ သူနဲ႔က မေတြ႕ျဖစ္သေလာက္ပဲ။ တခါတခါ အေၾကာင္း တုိက္ဆုိင္လုိ႔ သတိရမိတာမ်ဳိးက လြဲလုိ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားတယ္။ စိတ္သေဘာထား အေတြးအျမင္ မတူလုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အေျခအေန အေၾကာင္းတရား မတုိက္ဆုိင္လုိ႔ သာ ျဖစ္လိမ့္မယ္။

အေျခအေန အေၾကာင္းတရား ဆုိတာမ်ဳိးက စိတ္သေဘာထား၊ အေတြးအျမင္လုိ ကုိယ္ေျပာင္းခ်င္သလုိ ေျပာင္းေနလုိ႔ ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး.။ ေရခံ ေျမခံ ကြာတယ္။ ေတြးျမင္ထားသလုိ မျဖစ္တာနဲ႔ပဲ အေျခအေန အေၾကာင္းတရားကုိ အျပစ္ေျပာလုိ႔ေတာ့ မရနုိင္ဘူး ထင္တယ္။ ဒီကိစၥက သူ႔ဘာသာ တည္ေနတဲ႔ ကိစၥ။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္သေဘာထား၊ အေတြးအျမင္တုိင္းမွာ သူ႔ကုိ သတိတရ ရွိေနေသးတဲ႔ အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ၾကားမွာ အေျခအေနဆုိတာမ်ဳိးက အေရးပါတဲ႔ ေနရာမွာ ရွိမေနေသးဘူး.။ ဒီလုိနဲ႔ပဲ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ မေတြ႔ျဖစ္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္ကုိ ၾကာသြားတယ္။ သာေၾကာင္း မာေၾကာင္းကုိေတာ့ ဝင္းဝင္းမာနဲ႔ ေတြ႔တဲ႔ ေျပာျဖစ္တာမ်ဳိးေလာက္ပဲ။

ခု ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း သူ ငုိေနပုံကုိ ၾကည့္ျပီး စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ စဥ္းစားေနမိတယ္။ နင္ ဘယ္တုန္းကမ်ား ငုိတတ္သြားတာလဲ လုိ႔ ေမးလုိ္က္မိတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမာ့ၾကည့္ရင္း နင့္ကုိ ငါ ေျပာင္းလဲသင့္သေလာက္ ေျပာင္းလဲ ေနျပီ လို႔ ထင္ေနတာ အေတြးအေခၚေတြက ဘာမွ မေျပာင္းလဲ ေသးဘူးပဲ တဲ႔။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားခ်က္ ဆုိတာမ်ဳိးကုိေတာင္ ကန္႔သတ္ထားခ်င္ေနေသးတဲ႔ သူမ်ဳိးပဲ။ နင့္မွာ ခံစားခ်က္ ဆုိတာမ်ဳိးေရာ ရွိေသးရဲ့လား တဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္က သူ ျပန္ေျပာေနတာကုိ ၾကည့္ျပီး ဘယ္လုိ ေျပာရမယ္ ဆုိတာ စဥ္းစားေနမိတယ္။

နင္ေျပာသလုိ ခံစားခ်က္ ရွိတာ ေကာင္းတယ္ ဆုိရင္ ခံစားၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။ နင့္ အေျပာအရ နင္ ခံစားခ်က္ ရွိလုိ႔ ခု ငုိေနရတယ္ေလ။ ငုိတယ္ ဆုိတာမ်ဳိးက နင့္အျမင္မွာ ေကာင္းတယ္ ထင္ခ်င္ ထင္လုိ႔ ရေပမယ့္ ငါ့အတြက္ေတာ့ နင္ ငုိေနတာကုိ ငါ သေဘာ မက်ဘူး။ ျပီးေတာ့ မ်က္ရည္ ဆုိတာမ်ဳိးက ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ အလဟႆပုိေနတဲ႔ ပစၥည္းတမ်ဳိးလုိ႔ ငါ မၾကားဖူးေသးဘူး.။

နင္ ငုိေနတာက ငုိေနတာနဲ႔ မတူဘူး။ နင့္ကုိ နင္ ညွဥ္းဆဲေနတယ္ နဲ႔ တူတယ္ လုိ႔ ငါထင္တယ္။ နင္ ငုိ တာဟာ မလွဘူး။ ဟုိအရင္လုိ နင္ ငါ့ကုိ တခုခု ျပန္ေျပာေနတတ္တာမ်ဳိးကုိပဲ သေဘာက်တယ္။ ခု နင္ ငုိလုိက္ေတာ့ ငါတုိ႔ ၾကားမွာ တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ ငါ မၾကဳိက္ဘူး.။ တခုခု ေျပာေနၾကတာမ်ဳိးက နင္နဲ႔ ငါရဲ့ ရွင္သန္ျခင္းမွာ ျငီးေငြ႕ျခင္းကုိ မျဖစ္ေစဘူး.။ ဒီေတာ့ တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ နင္နဲ႔ ငါ ၾကားမွာ ရွိမေနသင့္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ နင္ မငုိ ပါနဲ႔ေတာ့လား.လူိ႕ ကၽြန္ေတာ္ အရွည္ၾကီး ေျပာလုိက္ေတာ့ သူက ခပ္တည္တည္ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ၾကည့္တယ္။

သူက လက္ဖမုိးနဲ႔ မ်က္လုံးေတြကုိ ပြတ္သပ္ေနရင္း နင့္ပုံစံကုိမ်ား ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ပါဦးတဲ႔။ ငါက ဘာျဖစ္ေနလုိ႔လဲ လုိ႔ ေမးမိေတာ့ နင့္ကုိ နင္ ပစ္ထားတာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာျပီလဲတဲ႔။ မ်က္ႏွာလည္း ေခ်ာင္က် သြားလုိက္တာ၊ အဝတ္အစားက ဖုိသီ ဖတ္သီနဲ႔ ။ တီရွပ္နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကုိ ကုိလည္း ခုထိ စြဲစြဲျမဲျမဲ ဝတ္ေနတုန္းပဲ၊ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလး ေနစမ္းပါ လုိ႔ အလုိမက်သလုိ ႏႈတ္ခမ္းေလး စူရင္း ေျပာတယ္။

သူ ေျပာတာေတြကုိ နားေထာင္ေနရင္း သူ ဆက္မေျပာေတာ့မယ့္ ဟန္ျပေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ႏွာကုိ တည္လုိက္တယ္။ ခါးကုိ မတ္လုိက္တယ္။ နင့္ကုိ ငါ အတည္ ေျပာမယ္။ နင္ ေျပာတဲ႔စကားေတြကုိ ၾကားျဖတ္ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ တကယ္ တန္ဖုိးထားျပီး ေမးမွာ။ ငါ့ကုိ ၾကည့္ပါလား။ လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သူ ၾကည့္ေနတယ္။

နင္ေလ ငါနဲ႔ ပတ္သတ္ျပီး အဝတ္အစားက အေရးၾကီးသလား၊ လူက အေရးၾကီးသလား လုိ႔ သူ႔ကုိ စုိက္ၾကည့္ေနရင္းေျပာလုိက္တယ္။ သူက မသိမသာ ေခါင္းငုံ႔သြားတယ္။ မသိဘူး လုိ႔ ေျပာလုိက္သလုိလုိ တိမ္ဝင္သြားတဲ႔ အသံေလးကုိ အဖ်ားေလး ၾကားလုိက္မိတယ္။ မသဲကြဲဘူး.။

ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေျပာလုိက္တယ္။ နားေထာင္ခ်င္လုိ႔ ေမးတဲ႔ သူကုိ ၾကားေစခ်င္တဲ႔စိတ္ကေလး ရွိရင္ နည္းနည္း အသံခ်ဲ႔ျပီး က်ယ္က်ယ္ကေလး ေျပာပါလား။ သူ ေခါင္း ပုိငုံ႔သြားတယ္။ နင္ နဲ႔ ငါ ၾကားမွာ အတားအဆီးတခ်ဳိ႔ ရွိေကာင္း ရွိေနနုိင္ေပမယ့္ ခုေလာက္ၾကီး ေခါင္းငု႔ံထားဖုိ႔ မသင့္ဘူး ထင္တယ္ လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာေနေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္ ဘာဆက္ေျပာမလဲ နားစြင့္ေနရင္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေခါင္းေမာ့လာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာဖုိ႔ စကားေတြ အေျပးအလႊား စဥ္းစားေနမိတယ္။

ေနပါဦး။ နင္က ငါ့ကုိ ေတြ႔တာနဲ႔ ဘာလုိ႔ ခ်က္ခ်င္းၾကီး ငုိခ်လုိက္ရတာလဲ။ ငါမ်ား နင့္ကုိ ငုိေအာင္ တခုခု လုပ္လုိက္မိသလား၊။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္လုိ အေၾကာင္းတရာေတြျဖစ္ျဖစ္ နင့္ကုိ ငုိေစခ်င္တဲ႔ဆႏၵ ငါ့ မွာ မရွိပါဘူး.။ ဒီတခုကုိေတာ့ နင္ သေဘာ ေပါက္ေစခ်င္တယ္ လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာလုိက္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ ရင္ဘတ္ဆီကုိ သူ႔လက္ႏုႏုေလးႏွစ္ဖက္န႔ဲ တြန္းရင္းနဲ႔ ခပ္ဖြဖြ ထုေနတယ္။

ခုထက္ထိ နင္ လူတေယာက္ကုိ နာေအာင္ေတာင္ မရုိက္တတ္ေသးဘူးပဲ လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပဳံးရင္း ေျပာလုိက္ေတာ့ ကုိကုိနဲ႔ ကၽြန္မ ၾကားမွာ အခ်ိန္ေတြ အၾကာၾကီး တိတ္ဆိတ္ေနေအာင္ ကုိကုိပဲ လုပ္ခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူးလား၊ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ မႏွစ္သက္တဲ႔ သူက တိတ္ဆိတ္ျခင္းကုိ ဖြင့္ထုတ္ပစ္လုိက္ဖုိ႔ ေတြေဝေနတာမ်ဳိးကုိ အမုန္းဆုံးပဲ လုိ႔ သူက ေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ပုခုံးဆီ ေခါင္းငုံ႔ တင္လုိက္ရင္း အသာ ကုိက္ခ် လုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေနနဲ႔ နာက်င္ သြားတယ္ ရယ္လုိ႔ မဟုတ္ေပမယ့္ ရင္ဘတ္ထဲက ႏွလုံးသားဆီကေန ေျဖးေျဖးေလး ေအာင့္တက္ သြားတယ္။ ခံစားခ်က္ဆုိတာ အဲဒါမ်ဳိးေလးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္မိမွာ အမွန္ပဲ။

ေတဇာေအာင္
22.09.2010(04:40 am)

(အက္ေဆးေတြေရးေနက် ေတဇာေရးထားတဲ့ ဝတၱဳတိုေလးပါ၊)