ေကာက္ရိုးသခၤ ါရ ႏွင္႔ သံသခၤ ါရ

ဘိလပ္ႏိုင္ငံ၏ သေဘာသည္ မည္သို႔ေပနည္း ။ 

ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔၏ သေဘာသည္ မည္သို႔ေပနည္း ။

ဤေမးခြန္းႏွစ္ခုသည္ အလြန္အေျဖရက်ပ္ေသာ

ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ ။ 

သို႔ရာတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏သေဘာ ၊

 ျမန္မာႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတို႔၏ သေဘာတို႔ႏွင္႔ 

ဆန္႔က်င္ဘက္ျပဳ၍ ေတြးယူလ်င္

ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔၏ သေဘာတို႔ကို 

မွန္းဆႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရိွသည္ဟု 

အၾကမ္းအားျဖင္႔ ေျဖလိုက္ခ်င္သည္ ။

ဘိလပ္ႏိုင္ငံ၌ စိမ္႔ႀကီးၿမိဳင္ႀကီးဟူ၍ မရိွ ။ လူထူထပ္ေပါမ်ားလြန္းသျဖင္႔ လူက ေတာကိုၿမိဳသြားၿပီဟု ဆိုေလာက္သည္ ။ျမင္ေလရာရာ၌ လူေနအိမ္ေျခ တိုက္တာအျပည္႔ရိွသည္သာမ်ားသည္ ။ လူသြားလမ္း ၊ ေမာ္ေတာ္ကားလမ္း ၊မီးရထားလမ္းတို႔သည္ ပိုက္ကြန္ကဲ႔သို႔ ယွက္သန္းလ်က္ရိွၾကသည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘိလပ္ႏိုင္ငံဟုဆိုလိုက္လ်င္စိမ္႔ႀကီးၿမိဳင္ႀကီးတို႔ကို သတိမရႏိုင္ ။ တိုက္တာလူသူအျပည္႔ျဖစ္ေသာ တိုက္ေတာ ၊ လူေတာတို႔ကိုသာသတိရႏိုင္သည္ ။

ထို႔ေနာက္ ဘိလပ္ႏိုင္ငံသည္ ေကာက္ပဲသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးေသာႏိုင္ငံမဟုတ္ ၊ စက္မႈလုပ္ငန္းတည္ေဆာက္ေသာႏိုင္ငံျဖစ္သည္ ။ သံႏွင္႔ေက်ာက္မီးေသြးသည္ႏိုင္ငံထြက္ပစၥည္းျဖစ္သျဖင္႔ ၊ ဘိလပ္ႏိုင္ငံသည္စက္ရံုအေျမာက္အျမားတည္ေဆာက္ႏိုင္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားအနက္ အေစာဆံုးအႀကီးဆံုးဟုဆိုေလာက္ေသာႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည္ ။

 ဘိလပ္ႏိုင္ငံသည္ စက္မႈလုပ္ငန္းႀကီးက်ယ္ေသာႏိုင္ငံျဖစ္သည္႔အားေလ်ာ္စြာ ၊ ကုန္ၾကမ္းတို႔ကို အျခားႏိုင္ငံမ်ားမွ၀ယ္ယူေလ႔ရိွသည္ ။ ထိုကုန္ၾကမ္းတို႔ကို စက္ျဖင္႔ကုန္ႏုျဖစ္ေအာင္ျပဳ၍ အျခားႏိုင္ငံမ်ားသို႔တင္ပို႔ေရာင္းခ်သည္ ။ ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔သည္သံကိုအရည္က်ိဳခ်က္၍ မ်ားျပားလွစြာေသာ လူ႔အသံုးအေဆာင္ ကိရိယာ တန္ဆာတို႔ကို ဖန္တီးစီရင္တတ္ၾကသည္ ။ လွ်ပ္စစ္ျဖင္႔ မ်ားျပားလွစြာေသာ လူ႔အသံုးအေဆာင္ ကိရိယာ တန္ဆာတို႔ကိုဖန္တီးစီရင္တတ္ၾကသည္ ။ ထိုသို႔ဖန္တီးစီရင္တတ္ၾကသည္ကို သံေသသည္ ျပဒါးေသသည္ဟု မဆိုအပ္ၿပီေလာ ။

တဖန္ ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔သည္ သံျဖင္႔ၿပီးေသာကုန္ႏု ၊

လွ်ပ္စစ္ျဖင္႔ၿပီးေသာကုန္ႏုတို႔ကိုျပဳလုပ္၍ ေရာင္းစားသျဖင္႔ ဘိလပ္သို႔၀င္ေငြအေျမာက္အျမား ၀င္လာၾကသည္ ။ ထိုသို႔ေငြအေျမာက္အျမား၀င္လာသည္ကို တေဆြ၀သည္ ၊တျပည္၀သည္ ၊ ေရႊမိုးေငြးမိုးရြာသည္ဟု မဆိုအပ္ၿပီေလာ ။ တဖန္ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔သည္ ပင္လယ္ကူးသေဘၤာႀကီးမ်ားကိုဖန္တီးစီရင္၍ ေရျခားေျမျခားတို႔သို႔ ခရီးသြားတတ္ၾကသည္ ။

ေရငုပ္သေဘၤာမ်ားကို ဖန္တီးစီရင္၍ သမုဒၵရာေရေအာက္၌ ငုပ္လွ်ိဳးတတ္ၾကသည္ ။ ဥမင္ဓါတ္ရထားမ်ားကိုဖန္တီးစီရင္၍ ဥမင္တြင္း၌ ေမာင္းႏွင္တတ္ၾကသည္ ။ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားကိုဖန္တီးစီရင္၍ ေကာင္းကင္၌ခရီးသြားတတ္ၾကသည္ ။ ၀ိုင္ယာလက္ ၊ ေရဒီယိုမ်ားကိုဖန္တီးစီရင္၍ ကမာၻ႔သတင္းစကားကိုယူတတ္ၾကသည္ ။ တယ္လီဗစ္ရွင္းကိုဖန္တီးစီရင္၍ ကမာၻအရပ္ရပ္က ရုပ္အမူအရာအလံုးစံုကိုၾကည္႔တတ္ၾကသည္ ။

ထိုသို႔လုပ္တတ္ကိုင္တတ္ ၊ ခရီးသြားတတ္ ၊ ၾကားတတ္ ၊ ျမင္တတ္ၾကသည္တို႔ကိုေျမလွ်ိဳးသည္ ၊ မိုးပ်ံသည္ ၊ဒိဗၺေသာတရသည္ ၊ ဒိဗၺစကၡဳရသည္ဟု မဆိုအပ္ၿပီေလာ ။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ သံေသသည္ ၊ ျပဒါးေသသည္ ၊ သံေသတေဆြ၀သည္ ၊ ျပဒါးေသတျပည္၀သည္ ၊ ေရႊမိုးေငြမိုးရြာသည္ ၊ ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံသည္ဆိုေသာစကားတို႔ကို အဂၢိရပ္ဖိုခန္း၌ေသာ္၄င္း ၊ အလႈအိမ္ အသုဘအိမ္တို႔၌၄င္း ၊တင္ပ်ဥ္ေကာင္းေကာင္းခ်ိတ္၍ အာရင္းသန္သန္ျဖင္႔ ရြတ္ဖတ္သရဇ်ၥယ္တုန္းပင္ရိွၾကေသးသည္ ။

ဘိလပ္ႏိုင္ငံ၌ကား လုပ္ၿပီးကိုင္ၿပီး ျဖစ္ေျမာက္ၿပီးျဖစ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဘိလပ္ႏိုင္ငံကို အကယ္ သံေသေသာႏိုင္ငံ ၊ အကယ္ ျပဒါးေသေသာႏိုင္ငံ ၊ အကယ္ တေဆြ၀ေသာႏိုင္ငံ ၊ အကယ္ တျပည္၀ေသာႏိုင္ငံ ၊ အကယ ္ေရႊမိုးေငြမိုးရြာေသာႏိုင္ငံ ၊ အကယ္ ေျမလွ်ိဳးမိုးပ်ံေသာႏိုင္ငံ ၊ အကယ္ ဒိဗၺစကၡဳ ဒိဗၺေသာတ ရေသာႏိုင္ငံဟု ကၽြန္ေတာ္ ဆိုလိုက္ခ်င္သည္ ။

ဘိလပ္ႏိုင္ငံသာမက အျခားဥေရာပႏိုင္ငံႀကီးမ်ားႏွင္႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ၊ ဂ်ာပန္ႏိုင္ငံတို႔သည္လည္းထိုသို႔ပင္ျဖစ္ၾကသည္ ။ အေနာက္ႏိုင္ငံသို႔ ပညာသင္သြားရျခင္းသည္ ေယာက္မခါးထိုး၍ ရွာသည္ႏွင္႔တူေၾကာင္း အခါတပါးက ေျပာဆိုသံၾကားလိုက္ရသည္ ။ ထိုစကားသည္ အမ်ိဳးဇာတိမာန္ အယစ္အမူးလြန္ေနေသာ ျမန္မာ႔အဖို႔ အားရႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္ပါသည္ ။

သို႔ရာတြင္ ျမန္မာတို႔ကို ကိုယ္႔ငါးခ်ဥ္သာ ကိုယ္ခ်ဥ္ ခ်င္ေအာင္ ျပဳေပးေနသည္ႏွင္႔တူေနသည္ ။ ျမန္မာတို႔၏ အျမင္ဥာဏ္က်ဥ္းေျမာင္းသည္ထက္က်ဥ္းေျမာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးသည္ႏွင္႔တူေနသည္ ။ ေလာကီ၌ ျမန္မာတို႔ လူမႈေရးညံ႔ေအာင္ ျပဳေပးေနသည္ ။ ဤသို႔လွ်င္ကၽြန္ေတာ္ယူဆခ်င္သည္ ။

ပညာအရာ၌လည္း ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔၏သေဘာသည္ တိုးတက္လိုေသာ သေဘာျဖစ္၏ဟု ဆိုအပ္သည္ ။ ထိုသူတို႔သည္ေရွးထံုးဟူသမွ်ကို မပယ္အပ္ဟူေသာ သေဘာထားကို၄င္း ၊ ေရွးစာဟူသမွ် မွီျငမ္းျပဳအပ္သည္ဆိုေသာ သေဘာထားကို၄င္း ၊ အာစရိယ၀ါဒကိုသာမ်က္စိမွိတ္၍ ယူရမည္ဟူေသာသေဘာထားကို၄င္း အခါခပ္သိမ္းလက္ခံၾကသည္မဟုတ္ ။ 

လြန္ခဲ႔ေသာ အႏွစ္ ၅၀၀ နီးပါးေလာက္မွစ၍ စြန္႔သင္႔ေသာသေဘာထားတို႔ကိုမေၾကာက္မရြံ ႔ စြန္႔ခဲ႔ၾကသည္ ။ ေရွးထံုးစံဆိုတိုင္း မေကာင္း ။ ေရွးစာဆိုတိုင္း မွီျငမ္းျပဳစရာမဟုတ္ ။အာစရိယ၀ါဒဆိုတိုင္း မမွန္ ။ ကာလ အေလ်ာက္ ၊ ေဒသအေလ်ာက္ ၊ ျပင္သင္႔လွ်င္ျပင္ရမည္ ။ေျပာင္းသင္႔လွ်င္ေျပာင္းရမည္ဟု ယူဆၾကသည္ ။

 ေလာက၌ ပညာျဖစ္ေပၚျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္း အေျခခံသည္ လူ႔ေလာကသာျဖစ္၏ဟု သူတို႔စိတ္ခ်လက္ခ်ယံုၾကည္ၾကသည္ ။ ယံုၾကည္ၾကသည္႔အတိုင္းလည္း  သူတို႔ ပညာရိွမ်ားသည္ ရိွၿပီးက်မ္းမ်ားကိုသာမကလူကိုပါေလ႔လာခ်င္ၾကသည္ ။ လူ႔အေၾကာင္းကိုသိခ်င္လ်င္ လူ႔ေလာကကို ေလ႔လာစံုစမ္းၿပီးမွလိုရာက်မ္းကိုျပဳတတ္ၾကသည္ ။ 

ယထာဘူတဆရာတို႔သည္ လူ႔ေလာက၌ ျဖစ္တတ္ပ်က္တတ္ေသာ သဘာ၀တို႔ကိုပါ ကိုယ္ေတြ႔ေလ႔လာၿပီးမွ က်မ္းျပဳတတ္ၾကသည္ ။ စိတ္ပညာဆရာတို႔သည္လည္း လူတို႔၏ စိတ္သဘာ၀တို႔ကိုပါကိုယ္ေတြ႔ေလ႔လာၿပီးမွ စိတ္ပညာက်မ္းကိုျပဳတတ္ၾကသည္ ။ ကဗ်ာ ၊ ျပဇာတ္ ၊ ၀တၳဳေရးဆရာတို႔သည္လည္း ေလာကီထုပၸတ္လူတို႔ဇာတ္ သဘာ၀ကိုအတြင္းအျပင္ ေနာေက်ေအာင္နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးျဖစ္မွ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ခန္းစီစဥ္၍ ေရးတတ္ၾကသည္ ။

 ေလာကဓါတ္ဆရာတို႔သည္လည္းသက္ဆိုင္ရာ သဘာ၀တို႔ကိုပါ ကိုယ္ေတြ႔ေလ႔လာျခင္း စမ္းသပ္ျခင္းတို႔ျပဳၿပီးမွ ေလာကဓါတ္သိပၸံက်မ္းျပဳတတ္ၾကသည္ ။

ဥပမာ ရုကၡေဗဒဆရာသည္ သစ္ပင္ကို ကိုယ္တိုင္ခြဲစိတ္ေလ႔လာေ၀ဖန္ၿပီးမွ ကိုယ္ေတြ႔ အသိအျမင္ကိုေရူျပတတ္သည္ ။ အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ အရင္းခံပညာသည္ ေလာက၌ ကိန္းတည္ေနေၾကာင္း ၊ ေလာကကို သတိျပဳေလ႔လာလ်င္ ထိုပညာကိုေတြ႔တတ္ေၾကာင္း သူတို႔တထစ္ခ်ယံုၾကည္ ထားၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။ 

ထို႔ေၾကာင္႔ သူတို႔ပညာရိွႀကီးမ်ားသည္ ေရွးကေရးခဲ႔ၿပီးျဖစ္ေသာ က်မ္းမ်ားႏွင္႔သာ ေက်နပ္၍ မေနၾက ။ ေရွးက ေရးခဲ႔ၿပီးျဖစ္ေသာက်မ္းမ်ားကိုသာ အကိုအကားျပဳ၍မေနၾက ။ ေလာကကိုအစဥ္မျပတ္ ကိုယ္ေတြ႔ေလ႔လာျခင္း ၊စံုစမ္းျခင္းျပဳ၍လည္းေနၾကသည္ ။ ရိွၿပီးက်မ္းမ်ားကိုသာမက ေလာကကိုလည္းကိုယ္ေတြ႔ေလ႔လာစံုစမ္းတတ္ေသာအခ်က္ ၊ ကိုယ္ေတြ႔ေလ႔လာစုံစမ္း၍ ဆင္ျခင္မိသမွ်ကို ရဲ၀ံ႔စြာ တင္ျပတတ္ေသာအခ်က္ ၊ဤအခ်က္ႏွစ္ခ်က္သည္ သူတို႔ပညာရိွမ်ား၏ ထူးျခားေသာအခ်က္မ်ားျဖစ္ၾက၏ဟု ကၽြန္ေတာ္မွတ္ယူမိသည္ ။

ထို႔ေနာက္ ထိုသူတို႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ကဲ႔သို႔ပင္ မၿမဲေသာတရားအေၾကာင္းကို သိၾကပါသည္ ။ ျဖစ္ပ်က္ျပဳျပင္ေနေသာ တရားအေၾကာင္းကိုလည္းသိၾကပါသည္ ။ သို႔ရာတြင္ သူတို႔သိၾကပံုသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သိၾကပံုႏွင္႔မတူ ၊ကြာျခားေသးသည္ဟုထင္သည္ ။ ထိုသူတို႔သည္ အိုးအိမ္အသံုးအေဆာင္မွစ၍ စက္ရံုႀကီးမ်ားအထိခိုင္ခန္႔ေအာင္ျပဳလုပ္ခ်င္ၾကသည္ ။ ထိုသို႔ျပဳခ်င္ၾကသျဖင္႔ ထိုသူတို႔ကို အနိစၥတရား နားမလည္ေယာင္တကား ၊သခၤါရတရား နားမလည္ေယာင္တကားဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔က ႏႈတ္၀သီ အတိုင္း ဆိုမိၾကလိမ္႔မည္ ။

 ေကာက္ရိုးလည္းအနိစၥတရားႏွင္႔ မကင္း ၊ သံလည္း အနိစၥတရားႏွင္႔မကင္း ။ သို႔ရာတြင္ မကင္းသည္ျခင္းတူၾကပါေသာ္လည္းေကာက္ရိုးသည္ အပ်က္လြယ္သည္ ။ သံသည္တာရွည္ခံသည္ ။ ထိုသူတို႔၏ သခၤါရသည္ ပ်က္လြယ္ေသာေကာက္ရိုး သခၤါရမ်ိဳးမဟုတ္ ၊ တာရွည္ခံေသာ သံသခၤါရမ်ိဳးျဖစ္၏ဟု ကၽြန္ေတာ္ဆိုခ်င္ပါသည္ ။

ထို႔ေနာက္ ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔၏ စရိုက္ကို ဆက္၍ ေဖာ္ျပပါဦးမည္ ။ ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔သည္ အလြန္စကားနည္းေသာသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ကမာၻလံုးက အသိအမွတ္ျပဳထားသည္ ။ အသိအမွတ္ျပဳထားသည္႔အတိုင္းလည္း မွန္လွေပသည္ ။ မီးရထားေပၚ၌ျဖစ္ေစ ၊ သေဘၤာေပၚ၌ျဖစ္ေစ ၊ ထိုသူတို႔သည္စကားက်ယ္ေလာင္စြာေျပာေလ႔မရိွ ။ မိမိတို႔အေၾကာင္းကို ဖြဲ႔ဖြဲ႔ႏြဲ႔ႏြဲ႔ေျပာေလ႔မရိွ ။အေၾကာင္းမဲ႔ အေမးအျမန္းျပဳေလ႔မရိွ ။ အေၾကာင္းရိွမွေမးၾကသည္ ။

အေမးရိွမွေျဖၾကသည္ ။ ၀ါၾကြားပလႊားတတ္ေသာသေဘာကား လံုး၀ကင္းသည္ဟုဆိုေလာက္သည္ ။ထိုသူတို႔သည္ အမ်ားႀကီးသိၾကသည္ ။ သို႔ရာတြင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုေသာအခါ သိသည္ထက္ေလွ်ာ႔၍ ေျပာေလ႔ရိွသည္ ။ ထိုသူတို႕သည္ ေကာက္ရိုးမီးႏွင္႔မတူ ၊ ဖြဲမီးႏွင္႔တူၾကသည္ ။ ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားစကားနည္းလွသျဖင္႔ ရုတ္တရက္ေသာ္ သူ႔ကိုသေဘာက်ၾကမည္ မဟုတ္ ။ သို႔ရာတြင္ နီးနီးကပ္ကပ္ ေပါင္းၾကည္႔လွ်င္ စကားမ်ားမ်ားေျပာတတ္၍ မိတ္ျဖစ္လြယ္တတ္ေသာသူထက္ ပို၍ သေဘာက်စရာေကာင္းေသာ အခ်က္ကို သိႏိုင္သည္ ။ 

သာမန္အားျဖင္႔ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားသည္ စကားတည္သည္ ။ ေျဖာင္႔သည္ ။ အခ်ိန္မွန္သည္ ။ ေဆာင္ရြက္ေပးထိုက္ေသာကိစၥအတြက္ျဖစ္လွ်င္မခိုမကပ္ ၊ တကယ္တမ္းထိထိေရာက္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္ေပးတတ္သည္ ။ ဤအခ်က္တို႔သည္ အတုယူခ်င္သူမ်ားသတိျပဳထိုက္ေသာ အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္ ။ ေကာင္းေသာစရိုက္မ်ားရိွသကဲ႔သို႔ မေကာင္းေသာစရိုက္မ်ားလည္းရိွၾကပါသည္ ။ အတုယူထိုက္သည္မဟုတ္ေသာေၾကာင္႔ မဆိုခ်င္ေတာ႔ၿပီ ။
................................
ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔၏ အျခားစရိုက္တစ္ခုသည္ သူ႔အျပစ္ကို အက်ိဳးသင္႔ အေၾကာင္းသင္႔ ေျပာ၍ ေထာက္ျပလ်င္ ၊ သူ႔ကိုအျပစ္ေျပာရပါမည္ေလာဟု စိတ္မဆိုးတတ္ ။ ျပစ္တင္စကားကိုခံယူတတ္သည္ ။ ျပင္သင္႔ျပင္ထိုက္လ်င္ျပင္လိုက္သည္ ။ သူတို႔၏ ျပဇာတ္ဆရာႀကီး ဘားနပ္ေရွာသည္ သူတို႔၏အျပစ္ကို ခဏခဏထုတ္ေဖာ္၍ ျပဇာတ္ေရးသည္ ။

ထိုအခါ ဘိလပ္ပရိတ္သတ္သည္ ဘာနပ္ေရွာကို လက္ညိႈးထိုး၍ ကိုယ္႔အထုပ္ကိုယ္ေျဖျပရပါမည္ေလ ၊ ဘာေလာ ၊ညာေလာႏွင္႔ ၀ိုင္း၍မႏိွမ္ ၊ ၀ိုင္း၍မဆဲ ၊ ၀ိုင္း၍သိကၡာမခ် ၊ ၀ိုင္း၍ သပိတ္မေမွာက္ ။ ဘားနပ္ေရွာအျပစ္ေျပာတတ္သည္ကိုပင္ သေဘာက်ၾကသည္ ။ သူတို႔ကို သြန္သင္ဆံုးမတတ္ေပ၏ဟု ဆို၍ ၊ ဘားနပ္ေရွာကိုပို၍ၾကည္ညိဳလာၾကေသးသည္ ။

 ဤကား ဘိလပ္ႏိုင္ငံသားတို႔ထံမွ အတုယူဖြယ္ျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းမ်ားႏွင္႔ စပ္လ်ဥ္း၍ ျမင္မိထင္မိေသာ ကၽြန္ေတာ္၏ထင္ျမင္ခ်က္ အနည္းငယ္မွ်သာျဖစ္သည္ ။

 ေဇာ္ဂ်ီ
၁၉၄၁ ေဇာ္ဂ်ီ၏ ခရီးသည္စာအုပ္မွ ...