ခတၱာပြင့္ခ်ိန္

ကြ်န္မခင္ပြန္း ဦးလွ ဆံုးသြားတာ ဒီႏွစ္ ၾသဂုတ္လဆိုရင္ ၁၄ ႏွစ္ျပည့္ပါေတာ့မယ္။ သူ႕ကို ေမ့တယ္ လို႕ ကြ်န္မအေနနဲ႕ မရွိေပမယ့္ ခတၱာေတြ ပြင့္ၿပီဆိုရင္ ထူးထူးလည္လည္ သူ႕ကို သတိရတယ္။ ဦးလွက မနက္တစ္ႀကိမ္ ညတစ္ႀကိမ္ ဘုရားမွန္မွန္ရွိခိုးတဲ့လူပါ။ သူနဲ႕ ကၽြန္မ အိမ္ေထာင္က်လို႕ သူ မႏၱေလး ေျပာင္းလာတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ သယ္ယူေရႊ႕ေျပာင္းလာတဲ့ ပစၥည္းထဲက ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ကေလး တစ္ခုထဲမွာ ဒကၡိဏသာခါ ဆင္းတုကေလးတစ္ဆူ ပါလာပါတယ္။

သူက ဒီဆင္းတုကေလးဟာ သူ႕ကို ဆန္းကေဖး ဦးထြန္းရင္ ရဲ႕ အစ္ကို “ဦးေလးႀကီး” လုိ႔ အမ်ားက ေခၚၾကတဲ့ ဦးတင္ပြက “ကိုလွ ကိုးကြယ္ဖို႕ဆိုၿပီး” ေပးထားတာတဲ့။ သူ မႏၱေလးကို ေျပာင္းရတာက ႀကီးပြားေရး မဂၢဇင္း တစ္ဘက္နဲ႕မို႕ အကုန္မေျပာင္းႏုိင္ေသးဘဲ ရန္ကုန္ေနလိုက္ မႏၱေလးေနလိုက္ျဖစ္ေနေတာ့ သူနဲ႕အတူ မႏၱေလး လိုက္ေျပာင္းလာတဲ့ သူ႕တပည့္ ကိုကံရွိန္ကို ဦးလွက သူ႕ဘုရားဆြမ္းေတာ္ မျပတ္ကပ္ဖို႕တာ၀န္ေပးလိုက္သတဲ့။

သူ ဘုရားမွန္မွန္ရွိခိုးတဲ့အေလ့ကလည္း သူကြ်န္မနဲ႕ အိမ္ေထာင္ မက်ခင္ လူပ်ိဳဘ၀ကတည္းက ျဖစ္တယ္လို႕ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးအုန္းလြင္က ေျပာပါတယ္။

ရန္ကုန္မွာ ေနၾကေတာ့ နံနက္တိုင္ရင္ မုန္႕ဟင္းခါးစားရေအာင္ ပန္းခ်ီဆရာ ဦးအုန္းလြင္နဲ႕ ဆရာဇ၀န ကိုသိန္းတို႕က ႀကီးပြားေရးတိုက္ ကိုလွဆီလာၾကေရာတဲ့။ လာရင္ ကိုလွက ဘုရားရွိခိုးလို႕ မၿပီးေသးဘူး။အဲ့ဒီေတာ့ သူၿပီးတဲ့အထိ ေအာင့္အည္းေစာင့္ၿပီးမွ မုန္႕ဟင္းခါး စားၾကရသတဲ့။

ကြ်န္မတို႕ မႏၱေလးမွာ ေနၾကေတာ့လည္း ရတနာ သံုးပါးကို ကိုင္းရွိဳင္းတာက ကြ်န္မထက္ ေလးနက္ေလေတာ့ သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဘုရားစင္မွာ ပန္းလွလွပပ လန္းလန္းဆန္းဆန္းရွိေအာင္ ကြ်န္မက ဂရုစိုက္ပါတယ္။ ဘုရားပန္းေတြ သိပ္လွေနတဲ့ အခါဆိုရင္ “ေကာင္းတယ္ကြာ ၊ စိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ” လို႕ သူက ေျပာတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာပန္းတင္ပါ ၊ ဘာပန္းမတင္ပါနဲ႕ လို႕ ေျပာေလ့မရွိပါဘူး။

အဲ ခတၱာပြင့္ကို ပန္းသည္ေခါင္းေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ ျမင္လိုက္ရင္ေတာ့ “ခတၱာပြင့္ ဘုရားတင္ကြာ” တဲ့ေလ။
သူက “ခတၱာပြင့္” လို႕ပဲ ေခၚတယ္။ ခတၱာပန္း လို႕ မေခၚဘူး။ ကြ်န္မကိုလည္း အဲ့ဒီလိုပဲ အေခၚခိုင္းတယ္။

ခတၱာပြင့္က ကြ်န္မတို႕ဆီမွာ မတ္လကုန္ ဧၿပီလဆန္းရင္ ေပၚပါၿပီ။ ကၽြန္မသမီးက ခတၱာဥေတြ ရွာလာၿပီး အိမ္က ပန္းအိုး ေတြထဲမွာ စိုက္ထားေတာ့လည္း ေရေလာင္းေပးၿပီး ေနပူတဲ့ေနရာမွာ ရွိတဲ့ ပန္းအိုးထဲက ဥဟာ မတ္လဆန္းတယ္ ဆိုရင္ အဖူးႀကီးေတြ ဘြားခနဲ ဥထဲက ထြက္လာၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ပြင့္ေတာ့တာပဲ။

ေမၿမိဳ႕ ( ျပင္ဦးလြင္) ကေတာ့ ပန္းေရာင္ ခတၱာပြင့္ေတြ အမ်ားႀကီး လာတာပဲ။ အဲ့ဒီခတၱာေတြက တစ္ခိုင္မွာ အပြင့္ေလးပြင့္ ပြင့္လို႕ သူ႕ကို တခ်ိဳ႕က “ေလးကၽြန္းစၾကာ” တဲ့။ တခ်ိဳ႕က “ေလးပြင့္ တစ္ခိုင္” တဲ့။ အဲ့ဒီခတၱာပြင့္ေတြက စိုက္ရတာ မဟုတ္ဘဲ အေလ့က်ေပါက္တာေတြကို ခူးၿပီး ေရာင္းတာမို႕ ေစ်းလည္းေပါပါတယ္။

ခတၱာပြင့္ အနီရဲရဲႀကီးေတြ၊ အျဖဴႀကီးေတြ အက်ားႀကီးေတြ ကေတာ့ လူစိုက္တဲ့ ခတၱာပန္းေတြမို႕ ေစ်းလည္းႀကီးတယ္၊ ဘုရား ပန္းအိုးမွာလည္း ပန္းေရာင္မ်ိဳးထက္ ပိုက္ျပီးရက္ထားခံတယ္။ သူက အပြင့္ႀကီးေတြလည္း ႀကီးတယ္ေလ။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ၄ ၊ ၅၊ ၁၀ ႏွစ္ကေတာ့ Easter Lily လို႕ အဂၤလိပ္လိုေခၚတဲ့ အျဖဴပြင့္ႀကီးေတြ ေပၚလာျပန္တယ္။ ကြ်န္မတို႕ဆီကို မိုးကုတ္ကလာတာ ျဖစ္လို႕ ကြ်န္မတို႕ပန္းသည္ေတြက “မိုးကုတ္ခတၱာ” လို႕ ေခၚၾကတယ္။ သူက အပြင့္ကေတာ့ ခတၱာပြင့္ပံုစံပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အရိုးေတြ အရြက္ေတြကရွည္ၿပီး ခတၱာေတြနဲ႕ မတူလွဘူး။ သူက ပန္းထိုးထားရင္ အပြင့္ေရာ အဖူးေရာ အငံုေရာ တျဖည္းျဖည္း ခ်င္း ပန္းအိုးထဲမွာပဲ ပြင့္လိုက္လာတာမို႕ ပူျပင္းတဲ့ မႏၱေလးမွာ ေတာင္ ဆယ့္ေလးငါးရက္ အထိုးခံတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ဒီခတၱာပြင့္ႀကီးေတြ ဘုရားအိုးမွာ ထုိးရတာ လန္းေနတာ ၾကာၾကာေတြ႕ရေတာ့ ဘုရားရွိခိုးရင္းလည္း ဦးလွကို သတိရ ရတယ္။

ဦးလွက “ခတၱာပန္းလို႕ မေခၚပါနဲ႕ကြ ၊ “ခတၱာပြင့္” လို႕ ေခၚ “ လို႕ ကၽြန္မကို ေျပာတာ ဘာလို႕လဲလို႕ ေမးေတာ့ ဒီအပြင့္ ဘုရားတင္ေတာ့ ခတ္ထားတာေတြ ပြင့္လာပါေစလို႕ ဆုေတာင္းလို႕ ေကာင္းသတဲ့ေလ။

ေၾသာ္ -ဦးလွ၊ ဦးလွ။

ငယ္ကကြ်မ္းတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ရယ္…

ခုေနမ်ား သူနဲ႕ ကြ်န္မ ဆက္သြယ္လို႕ ရေသးတယ္ ၊ ဆက္သြယ္ႏုိင္တယ္ ဆိုရင္ျဖင့္-

“အေဖႀကီးေရ - အေဖႀကီး မရွိေတာ့ေပမယ့္ ခတၱာပြင့္ေတြကို ကြ်န္မ မျပတ္ဘုရားတင္ပါတယ္။ ခုလည္း ဘုရားတင္တုန္း ဆုေတာင္းတုန္းပါပဲ” လို႕ ေျပာခ်င္လွပါတယ္။

လူထုေဒၚအမာ
ရနံ႕သစ္မဂၢဇင္း ၊ ၁၉၉၆ ၊ဇူလိုင္လ
source.... ေကာင္းကင္