Unseen
“ ဒီတံခါးကို ဘာလို႔ မဖြင့္တာလဲ..? ေလေကာင္းေလသန္႔ ရႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား..?? ”
ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က တံခါးတစ္ေပါက္ထံ လက္ညိွဳးညႊန္ကာ ေမးခြန္းထုတ္သည္။ ကၽြန္မ အေျဖကို မည္သည့္အခါမွ ရတတ္ေလ့ မရွိေသာ္လည္း ထိုသို႔ေသာ ေမးခြန္းမ်ိဳးႏွင့္ အလားတူ ေမးခြန္းမ်ားစြာကို သူမ ေမးျမန္းတတ္ေလ့ ရွိသည္မွာ ႏွစ္ခ်ီခဲ့ၿပီ..။ ကၽြန္မကလည္း ထံုးစံအတိုင္း သူမ လက္ညိွဳးညႊန္ရာကို လိုက္လံၾကည့္ကာ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ႏွင့္ ၿပံဳးျပေလ့ရွိ၏။
မၾကာေသးခင္ လပိုင္းေလးက သူမေမးခဲ့ေသာ ေမးခြန္းေဟာင္း တစ္ခုကို ကၽြန္မ ျပန္သတိရ လာမိသည္..။ ထပ္တူက်ေသာ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အျဖစ္ပ်က္သည္ကား ဆန္႔က်င္ဘက္..။ ထိုစဥ္က သူမ လက္ညိွဳးညႊန္ခဲ့ရာသည္ ကၽြန္မ အိမ္ထမင္းစားခန္း စားပြဲေဘးမွ ျပတင္းေပါက္က်ယ္ပင္..။
“ ကိုယ္ မင္းအိမ္လာခ်ိန္တိုင္း ရာသီမေရြး ဒီျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္ထားတာပဲ ေတြ႕ရတယ္ေနာ္ ~ ဘာလို႔ မပိတ္တာလဲ..!! မွန္ေတြက ၾကည္ေနတာပဲကို.. လိုက္ကာျဖဴေတြကို ဆြဲဖြင့္ထားယံုနဲ႔ ဒီျမင္ကြင္းကိုပဲ အတိုင္းသား ၾကည့္လို႔ ရတယ္ မဟုတ္လား..? ”
ျပတင္းေပါက္ကို တစ္လွည့္ သူမ မ်က္ႏွာေလးကို တစ္လွည့္ ေငးေမာရင္း ကၽြန္မ ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ ကၽြန္မ သူငယ္ခ်င္းသည္ ေမးခြန္းတိုင္းကို ထိုအႀကိမ္မ်ားတြင္ တစ္ခါမွ်သာ ေမးတတ္ေလ့ရွိ၏။ ကၽြန္မ အေျဖကို မရမခ်င္း ထပ္ကာ တလည္းလည္း သူမ မေမးတတ္ေပ။ သူမသည္ ေမးခြန္းမ်ားသာ ေမး၍ ကၽြန္မ၏ ႏႈတ္ဆိတ္ေနမႈႏွင့္ ကၽြန္မ၏ အၿပံဳးမ်ားကို က်င့္သား ရေနသူမ်ိုးလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။
ႏႈတ္ဆိတ္ေနမႈမွာပင္ အေျဖတစ္ခု ရွိေနခဲ့ၿပီ။ ကၽြန္မ ႏႈတ္ခမ္းျဖားေတြမွာ အၿပံဳးႏွင့္အတူ အေျဖရွိေနခဲ့၏။ ဘာ့ေၾကာင့္ တံခါးေပါက္ေတြကို ဖြင့္ရ ပိတ္ရပါသလဲ ဟူသည့္ အေမးမ်ိဳးကို သူမအား ကၽြန္မ ရွင္းျပ ေျဖၾကားရန္ မလိုအပ္လွ..။ အကယ္၍ စကားလံုးမ်ားအျဖစ္ ကၽြန္မ သူ႔ကို ေျဖျပခဲ့သည္ ရွိေသာ္ျငား သူမ ေသခ်ာစြာ နားလည္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ..။ သူမ ျမင္ႏိုင္ေသာ ျမင္ကြင္း၌ ရွိေသာ တံခါးမ်ားကိုသာ သူမ သိေန၍ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္မတြင္ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း မသိေသာ တံခါးမ်ားစြာ ရွိေနပါသည္။ ကၽြန္မ ထပ္ေျပာလိုပါသည္။ ထိုတံခါး အားလံုးတို႔သည္ သူမ ျမင္ႏိုင္ေသာ ျမင္ကြင္းထဲတြင္ ရွိမေနပါ။ သူမနည္းတူ ကၽြန္မ၏ တံခါးမ်ားကို မည္သူမွ ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ကၽြန္မ၏ တံခါးမ်ားကို ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ တြန္းဖြင့္ မထားသလို ေသာ့ခတ္၍လည္း ပိတ္မထားပါ..။ ကၽြန္မ၏ တံခါးတိုင္းသည္ သူ႔အလို သူ႔ သဘာဝ အတိုင္းသာ လြတ္လပ္လွပ ေသသပ္စြာ ရွိေနပါလိမ့္မည္။
မည္သူ႔ကိုမွ မည္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားႏွင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ ကၽြန္မ ေျဖၾကားျဖစ္ေတာ့မည္ မဟုတ္။ တြန္းဖြင့္ရန္ မလိုအပ္ေသာ~ ဆြဲေစ့ရန္ မလိုအပ္ေသာ~ ေသာ့ႏွင့္ခတ္ ပိတ္ရန္ မလိုအပ္ေသာ~ ကၽြန္မ၏ တံခါးမ်ားကို ကၽြန္မ ခ်စ္ပါသည္။ ပိတ္ထားေသာ္ျငား ကၽြန္မ၏ ႐ႈ႐ိႈက္ျခင္းအတြက္ လံုေလာက္စြာ ေလဝင္ေလထြက္ ေကာင္းေနပါလိမ့္မည္။ ဖြင့္ထားပါလွ်င္လည္း စိတ္အေႏွာက္ယွက္ ျဖစ္စရာ တစံုတရာမွ် ကၽြန္မတြင္ ရွိမည္ မဟုတ္ပါ။
ကၽြန္မ၏ ထိုတံခါးမ်ား အေၾကာင္းကို မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် နားလည္မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ကၽြန္မ ေက်နပ္ပါသည္...။
ခင္ေလးငယ္
No comments:
Post a Comment