“မလြမ္းစေကာငး္ လြမ္းစေကာင္း “
(ေရွးေရွးက မႏၱေလးအပုိင္း ၁)

ဟုိလြန္ခဲ့တဲ႔ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္က ဆုိပါေတာ႔ က်ေနာ္ကုိ မႏၱေလး ျမဳိ႕၊လမ္း80 အေနာက္က်ဳံးလမ္း 16လမ္း အခုေရႊဘဲစားေတာ္ဆက္ဖြင္႔ထားတာရဲ႕အေနာက္ဘက္ငါးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ဇူလုိင္လထဲကလကြယ္ရက္ တစ္ရက္ရဲ႕ မုိးေတြသဲေနတဲ႔ညေနေစာင္းမွာေမြးဖြားခဲ႔ပါသတဲ႔။

က်ေနာ္တုိ႔ အေမဖက္က ဘုိးဘိုးတုိ႔ရဲ႕အိမ္မွာေပါ႔ အရပ္ကေတာ႔ ေမဃဂီရိရပ္ကြက္ၾကီး ၊၀င္းကေတာ႔ ထီးရုိး၀င္းေပါ႔။ က်ေနာ္ေမြးတဲ႔အိမ္ရဲ႕ေတာင္ဘက္က ၀င္းကုိ ေတာ႔ ကသဲ၀င္းလုိ႔ေခၚပါတယ္။ က်ေနာ္အထင္ေတာ႔ အေမတုိ႔ေနတဲ႔ရပ္ကြက္ က ယုိးဒယားတုိ႔ ကသဲလူမ်ဳိးတုိ႔နဲ႔ေသြးမကင္းဘူးထင္ပါတယ္။

ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ႔ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အခုလမ္း30 (82×83)ၾကားမွာရွိတဲ႔ ရာမနတ္စင္ရွိတဲ႔၀င္းထဲကုိခဏခဏသြားျပီးကန္႔ေတာ႔ရတာရယ္ အစိမ္းေရာင္မ၀တ္ရဘူးလုိ႔ အေမကမွာတာကိုရယ္ဆက္စပ္ေတြးမိလုိ႔ပါ။ ေနာက္က်ေနာ္ေမြးတဲ႔ 16လမ္းဘက္က ဘုရားပြဲေတြဆြမး္ေၾကြးေတြအလွဳအတန္းေတြရွိတယ္ဆုိရင္ “ခႏုံထုပ္” လုိ႔ေခၚတဲ႔မုန္႔ကို အျမဲပါေအာင္ထည္႔ပါတယ္။

ဒီမုံ႔က ၾကက္ဥကိုေဖာက္ျပီးေတာ႔အကာနဲ႔ အႏွစ္ေတြကိုေရာျပီးခေလာက္ ျပီးရင္ မီးဖုိေပၚမွာမီးေအးေအးနဲ႔တင္ထားတဲ႔ဒယ္အုိးျပားေပၚကို ဇြန္းေလးနဲ႔ အ၀ိုင္းျပားျပား ပါးပါးေလးေလးျဖစ္ေအာင္ထည္႔လုိက္ပါတယ္။ ျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ မုန္႔ျပစ္စလက္ ေရပါးလုပ္သလုိေပါ႔။ ျပီးေတာ႔ ၾကက္ဥပါးပါးေလးက်က္ျပီး၀ါလာျပီေပၚမွာ အခ်ိဳၾကိဳက္ရင္ သၾကားနဲ႔အုန္းသီးထဲ႔ ဒါမွမဟုတ္အသားနဲ႔စားခ်င္တယ္ဆုိရင္ အသားေသးေသးေလးေတြလွီးထားတာကိုၾကက္သြန္နီနဲ႔ မဆလာနဲ႔ေရာေၾကာ္ထားတာကုိထည္႔လုိ႔လုပ္ပါတယ္။ ျပီးမွအဲဒီမုန္႔ေလးက သုံးေဒါင္႔ခြ်န္းခြ်န္းေလးနဲ႔လွတပတျဖစ္ေအာင္ေခါက္ျပီးပုဂံျပားေလးထဲ႔မွာထည္႔ပါတယ္။ (ေျပာရင္းနဲ႔တင္ မ်က္ေစ႔ထဲျမင္လုိ႔ သြားေရေတာင္က်ခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာပါတယ္။)

က်ေနာ္တုိ႔အိမ္တန္းေလးက ေတာင္ဘက္လွည္႔ ေျမာက္ဘက္တန္းက်ေနာ္တုိ႔အိမ္ေနာက္ေက်ာဘက္က ၀င္းကုိေတာ႔ထီးရုိး၀င္းလုိ႔ေခၚပါတယ္။ 16လမ္း အေရွ႔ဘက္ထိပ္အခုေရႊဘဲေနရာကေတာ႔ က်ေနာ္႔ကစားေဖာ္ “ကိုနုိင္”တုိ႔အိမ္ပါ။ သူတုိ႔အိမ္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ကစလုိ႔ အိမ္ငါးလုံးဆက္တုိက္က က်ေနာ္႔အေမတုိ႔အမ်ဳိးေတြခ်ည္းပါဘဲ။ အေမတုိ႔ အမ်ဳးိေတြအိမ္က အားလုံး ပန္းဘဲလုပ္ငန္းလုပ္ပါတယ္။

အဲေတာ႔အိ္မ္ေတြရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာ ပန္းဘဲလုပ္ဘုိ႔ ကုန္ၾကမး္ျဖစ္တဲ႔ သံတုိမယ္နေတြက အပုံလုိက္ၾကီး ဟီးဟီးထေနတာပါ။ အဲဒီသံပုံေတြက က်ေနာ္တုိ႔တက္ေဆာ႔ၾကတဲ႔ေနရာေတြပါ။ အဲဒီေခတ္က အခုေခတ္လုိ႔ေမးခိုင္ပုိးေတြဘာေတြလဲ သိလဲမသိေတာ႔ေၾကာက္လဲမေၾကာက္ပါဘူး။ သံျပားရွရင္ လူၾကီးေတြမေျပာဘဲ မန္းက်ည္းရြက္ခူးလုိ႔ အရည္ညွစ္တဲ႔ျပီးအုံထားလုိက္တာပါဘဲ။လူၾကီးေတြသိရင္ မကစားရမွာစုိးလုိ႔ပါ။ ေဆာ႔ရင္းကစားရင္းနဲ႔ဘဲအနာကေပ်ာက္သြားတာပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ေတြမွာမနက္ေစာေစာကစလုိ႔ၾကားရတာကေတာ႔ ပန္းဘဲလုပ္တဲ႔အခါသုံးတဲ႔ မီးဖုိကုိေလေပးတဲ႔ ဖားဖုိၾကီးေတြက ထြက္တဲ႔တရူးရူူးအသံေတြရယ္၊ မီးရဲေနေအာင္ဖုတ္ထားတဲ႔ သံျပားေတြကို တူအၾကီးၾကီးေတြနဲ႔လႊဲလႊဲျပီးထုလုိ္က္တဲ႔အခါ ေပတုံးရယ္ သံတူရယ္ၾကားက မီးဖုတ္ထားတဲ႔သံျပားရယ္ ထိခတ္မိလုိ႔ထြက္လာတဲ႔” တဒုန္းဒုန္း”အသံရယ္၊ ပုံေပၚသြားတဲ႔ သံထည္အၾကမး္ကုိ ေရထဲထည္႔လုိက္တဲ႔အခါ ရွဲခနဲ႔ထြက္လာတဲ႔အသံေတြက က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္စဥ္ကတဲ႔ကၾကားရတဲ႔ဂီတပါ။ အခုေတာ႔ဒီအလုပ္ေတြအားလုံးရပ္ဆုိင္းသြားပါျပီ။

ထူးထူးျခားျခား အမ်ဳိးထဲမွာ ပန္းဘဲမလုပ္တဲ႔အိမ္ ကေတာ႔ ၾကီးၾကီးညြန္႔တုိ႔အိမ္ပါ။ ၾကီးညြန္႔တုိ႔က မုန္႔ဦးေႏွာက္တုိ႔ ငွက္ေပ်ာထုပ္တုိ႔ ျပန္ေပါငး္ထုပ္တုိ႔ မုန္႔ဖက္ထုပ္ အစရွိတဲ႔ျမန္မာမုန္႔ေတြလုပ္ေရာင္းပါတယ္။ (မုန္႔ဖုိကထြက္စ ပူပူေႏြးေႏြးမုန္႔ဖက္ထုပ္ တုိ႔ မုန္႔ဦးေႏွာက္တုိ႔ကို ေန႔လည္ခင္းစားရတာ မေမ႔နုိင္စရာပါဘဲ) ဒီေတာ႔ က်ေနာ္လမ္းစေလ်ွာက္တတ္စအရြယ္ကစလုိ႔ ညေန ညေနတုိင္း က်ဳံးထဲကို ၾကာဖက္ခူးဆင္းတယ္ဆုိရင္က်ေနာ္႔ကိုေခၚသြားေနၾကပါ။

ၾကီးညြန္႔တုိ႔ေရာင္းတဲ႔မုန္႔ေတြရယ္ အိမ္ေနာက္ဘက္ ဇြန္ရုံစံပယ္ရုံေတြက ပြင္႔တဲ႔ ပန္းေတြကုိေရာင္းတဲ႔အခါဒီၾကာဖက္ေတြနဲ႔ထုပ္ေပးတာကုိး။ က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ ၾကာဖက္ခူးတာက က်ေနာ္တုိ႔တစ္မိသားစုထဲမဟုတ္ပါဘူး။ အခုေရႊဘဲစားေတာ္ဆက္ေတာင္ဘက္ စက္ဘီးေတြဆုိင္ကယ္ေတြထားတဲ႔ေနရာေလးမွာ အရင္က ကင္းတဲေလးရွိပါတယ္။ ကင္းတဲေလးေရွ႔မွာ မနက္မနက္ဆုိရင္ ပလာတာ အၾကြတ္ေၾကာ္ တုိ႔ ပူရီတုိ႔ ေၾကာ္ေရာင္းတဲ႔”ေလးတင္ေမာင္”တုိ႔ကလဲ ၾကာဖက္ခူးပါတယ္။

တစ္ခါတစ္ေလ ၾကာပန္းပြင္႔တဲ႔ရာသီမွာဆုိရင္ က်ေနာ္အမ၀မ္းကြဲ ” မမလွခင္သန္း”က ၾကာလည္ဆြဲေလးလုပ္ေပးတတ္သလို ၾကာခြက္ထဲက ၾကာသီးေလးေတြကုိလဲႏႊင္လုိ႔ေၾကြးတတ္ပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ၾကာရြက္ခူးတဲ႔ေနရာက (17လမ္းနဲ႔ 16လမ္းၾကား)လမ္း80ေပၚမွာအခုခ်ိန္ထိေတြ႔ႏုိင္ေသးတဲ႔ ေရထဲကုိခါးကုန္းျပီးေရေသာက္ဆင္းေနတဲ႔ထေနာင္းပင္ၾကီးနားမွာပါ။ အဲဒီတုန္းကေတာ႔ထေနာင္းပင္ပ်ဳိေလးေပါ႔ က်ေနာ္ကေတာ႔ကေလးေပါက္စဆုိေတာ႔ တြက္ၾကည္႔ရင္သူကက်ေနာ္႔ထက္အသက္ၾကီးတယ္ေလ။

အဲဒီတုန္းကေတာ႔ က်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္က ေျမသားကန္ေဘာင္နဲ႔ပါ။ ေရအျပည္႔နဲ႕က်ဳံးရယ္ (နန္းျမဳိ႕ရုိး၊ျပသာဒ္၊ယင္းတား၊ပစၥင္ ၊ျပအုိး)အစုံအလင္ရွိတယ္ဆုိတဲ႔ ျမဳိ႔ေဟာင္း လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ျမန္မာျပည္မွာ ေရွးကတည္း မူရင္းမပ်က္ရွိတာကေတာ႔ မႏၱေလးျမိဳ႔တစ္ျမဳိ႔ထဲရွိပါတယ္။ဒီျမဳိ႕က က်ေနာ္႔ထက္အသက္ ႏွစ္တစ္ရာတိတိၾကီးပါတယ္။ “အုတ္က်စ္ေက်ာ္ေအးမႏၱေလး”လုိ႔ျမိဳ႔တည္ႏွစ္ကုိ အမွတ္အသားျပဳထားတဲ႔ဲ႔(ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၂၁ )ခုႏွစ္မွာ မႏၱေလးကုိေတာ႔မင္းတုန္းမင္းတရားၾကီးကတည္ခဲ႔တယ္ဆုိေတာ႔လက္ရွိအခ်ိန္မွာ အသက္ တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေက်ာ္ျပီေပါ့ေနာ္။

က်ဳံးရဲ႕အတြင္းဘက္မွာေတာ႔ ခန္႔မွန္းေျခ အလ်ားအနဲ႔ ႏွစ္မုိင္ခန္႔ရွိတဲ႔ ေလးေဒါင္႔စပ္စပ္အုတ္ရိုးနီနီနဲ႔အင္မတန္မွခန္႔ညားတဲ႔ျမဳိ႕ရုိးၾကီးေပါ႔။ ေတာင္ေျမာက္အရွည္လုိက္ လဲေလ်ာင္းေနတဲ႔ အေရွ႔ဘက္က်ဳံးလမ္းမၾကီးကေတာ႔ (66)လမ္းပါ။ ေျမာက္ဘက္မန္းေတာင္ေျခ 12လမ္းကစလုိက္တာ 26ဘီလမ္းမွာဆုံးတယ္ အဲေတာ႔ လမ္းအစအဆုံး 14ျပရွိပါတယ္။ဒီလမ္းမၾကီးရဲ႕အေရွ႔ဘက္အရပ္က” နန္းေတာ္ေရွ႕”လုိ႔အမည္တြင္သေပါ႔။

ဒီလမး္မၾကီးရဲ႕အလည္ေလာက္ မွာရွိတဲ႔(19လမ္း) မွာ က်ဳံးအတြင္းကုိ၀င္တဲ႔ နန္းေရွ႕တံခါးေပါက္ရွိတယ္ တံတားရွိတယ္ ။ 26ဘီလမ္းက က်ဳံးရဲ႕ေတာင္ဘက္လမ္းမၾကီးပါ။ ေတာင္ဘက္က်ဳံးလမ္းကေတာ႔ အေရွ႔ဘက္ 66လမ္းကစလုိက္တာ အေနာက္ဘက္ လမ္း80မွာဆုံးပါတယ္ ။ သူလဲ 14ျပပါဘဲ လမ္းအလယ္ေလာက္ျဖစ္တဲ႔ 73လမ္းမွာ မဂၤလာတံတားရွိပါတယ္။

ဒီမဂၤလာတံတားကေနေတာင္ဘက္တည္႔တည္႔သြားလုိ႔လမ္းဆုံးကေတာ႔ မန္းေလးတကၠသုိလ္ၾကီးေပါ႔။ ဒီမဂၤလာတံတားအေပါက္ ရဲ႕က်ဳံးအတြင္းဘက္ကစလုိ႔ နာမယ္ေက်ာ္ခဲ႕တဲ႔ “မန္းသီတာဥယ်ာဥ္”က26ဘီလမ္းမေရာက္ခင္ မတၱရာျမဳိ႕ကုိ သြားဘုိ႔အတြက္ နန္းေတာ္ထဲကုိ ၀င္တဲ႔ မီးရထားသံလမ္း ရွိတဲ႔ေနရာမွာဆုံးပါတယ္။ 76လမ္းမွာေတာ႔ ကုန္းတံတားေလးနဲ႔လွပတဲ႔ ေမတၱာေပါင္းကူးတံတားရွိပါတယ္။

သံလမ္းနဲ႔ယွဥ္ရက္ က်ဳံးကိုျဖတ္ေဆာက္ထားတဲ႔ တတိယေျမာက္တံတားျဖဴေလးရွိပါတယ္။ လမ္း80ကေတာ႔ အေနာက္ဘက္က်ဳံးလမး္ေပါ႔။ သူကေတာ႔ 26ဘီလမ္းကစပါတယ္။ 22စီလမ္းမွာ အာဠ၀ီတံတားရွိပါတယ္။ဆက္သြားေတာ႔ 19လမး္ေရာက္ရင္ ေရွးကတဲက က်ဳိးေနတာကို ခုခိ်န္ထိမျပင္တဲ႔ စက္ရွင္တံတားရွိပါတယ္။ စက္ရွင္တံတားလုိ႔ ေခၚတြင္တာကေတာ႔ တံတားအေနာက္ထိပ္မွာ စက္ရွင္တရားသူၾကီးမင္းရဲ႕အိမ္ရွိလုိ႔ပါ။ စက္ရွင္တရားသူၾကီးလုိ႔တာကေတာ႔ ရာဇ၀တ္သားကို ေသဒဏ္ခ်မွတ္ပုိင္႔ခြင္႔ရွိလုိ႔ပါတဲ႔၊ က်ဳံးအေနာက္ဘက္မွာရွိတဲ႔စက္ရွင္တံတားကေတာ႔ မဂၤလာမရွိေသာကိစၥမ်ားအတြက္သာသုံးပါသတဲ႔။

ဒါေၾကာင္႔လဲ ေရွးကတဲကက်ဳးိေနတဲ႔တံတားခုခ်ိန္ထိမျပင္တာလုိ႔လဲထင္မိပါတယ္။ 12လမ္းေရာက္ရင္ အေနာက္က်ဳံးလမ္းဆုံးပါတယ္။ ေျမာက္က်ဳံးလမ္းအစကေတာ႔ 12လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ အေရွ႔နဲ႔အေနာက္အလ်ားလုိက္ေပါ႔။ လမ္း80မွာစလုိ႔ 66လမ္းမွာဆုံးျပန္ေတာ႔ သူလဲ 14ျပပါ။ လမ္းအလယ္ေလာက္ 73လမ္းနဲ႔တည္႔တည္႔ေလာက္ ေျမာက္ဘက္ထြက္တဲ႔ မတၱရာ မုိးကုတ္လမ္းမွာ ေျမာက္တံခါးနဲ႔တံတားတစ္စင္းရွိပါတယ္။

ျပန္တြက္ၾကည္႔ရင္ နန္းေတာ္ပါတ္ပါတ္လည္မွာ ေရွးကတည္းက ေဖာက္ခဲ႔တဲ႔ တံတား အေရအတြက္ ကုိ တြက္ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ အေရွ႔ဖက္၊ေတာင္ဘက္၊ေျမာက္ဘက္တုိ႔မွာက်ဳံးကိုျဖတ္တဲ႔တံတားတစ္စင္းစီသာရွိေပမယ္႔ အေနာက္ဘက္မွာထူးျခားစြာ တံတားႏွစ္စင္းရွိေနတာပါ။ က်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္ လမ္းမရဲ႕နားေဘးမွာေတာ႔ သက္တမ္းရင္႕ကုကၠဳိပင္ၾကီးေတြရယ္ သက္လတ္ ထေနာင္းပင္ေတြရယ္ ေရတမာလုိ႕လဲေခၚ တယ္ပင္လုိ႔လဲေခၚတဲ႔ ပင္ပ်ဳိေတြက က်ဳံးေရျပင္ကုိ ေအးျမတဲ႔အရိပ္ေတြေပးဘုိ႔ က်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္မွာ မတ္မတ္ရပ္ေပးေနၾကပါတယ္။

ပူျပင္းတဲ႔ေႏြရာသီမွာဆုိရင္ ဒီအပင္ၾကီေတြရဲ႕အရိပ္ေအာက္မွာ ခုိ၀င္ေဆာ႔ကစားရတာေအးျမလွပါတယ္။ ၾကဳိးၾကား ၾကိဳးၾကားရွိေနတဲ႔ ဗႏၶာပင္ေတြ က အသီးေတြေတြကို အုတ္ခဲနဲ႔ထုခြဲလုိ႔ အထဲက အဆံေလးေတြစားရတာလဲဆိ္မ္႔မွဆိမ္႔ေပါ႔။ ေနာက္ေနပူတဲ႔ေနလယ္ခင္းမွာဆုိရင္ က်ဳံးပါတ္လည္မွာရွိေနတဲ႔ဒီသစ္ပင္ၾကီးေတြက လမ္းကုိေအးေအာင္လဲ အရိပ္ေတြေပးထားေတာ႔ သြားစရာလာစရာရွိရင္ က်ဳံးေဘးက သြားေတာ႔ေနပူသက္သာတာေပါ႔။

က်ဳံးအတြင္းက ေျမသားကန္ေပါင္ေပၚမွာေတာ႔ အဆိပ္ရွိတာေၾကာင္႔ပါးစပ္ထဲကို မထည္႔ဘုိ႔ခဏခဏမွာတဲ႔ ပနး္ေရာင္အပြင္႔အဆုပ္လုိက္ၾကီးေတြပြင္႔ေနတဲ႔ ပန္းပင္ေတြက တန္းစီလုိ႔ေပါက္ေနပါတယ္။ က်ဳံးရဲ႕အျပတုိင္း အျပတုိင္းမွာ က်ဳံးထဲကုိေရခပ္ဆင္းဘုိ႔အတြက္ တံတားအေသးေလးေတြကို တစ္ျပကုိတစ္ခုထုိးေပးထားပါတယ္။ ေနာက္ က်ဳံးထဲမွာ ေရစစ္ကန္ေလးေတြရွိပါတယ္။ ဒီေရစစ္ကန္ေလးကတစ္ဆင္႔ သန္႔စင္ေအာင္ စစ္ထားတဲ႔ က်ဳံးေရေတြက တစ္ျပမွာတစ္ကန္ သြယ္တန္းလုိ႔ေဖာက္ထားတဲ႔ေရကန္ေလးေတြက ထဲကိုေရာက္သြားပါတယ္။

ေရွးကက်ဳံးပါတ္ပါတ္လည္မွာေနထုိင္တဲ႔ မႏ ၱေလးသူ မႏ ၱေလးသားအားလုံးက်ဳံးေရကို သာ သုံးစြဲၾကပါတယ္။ ေသာက္လဲေသာက္ ခ်ဳိးလဲခ်ိဳးေပါ႔။ ဒီေတာ႔က်ဳံးေရဘယ္ကရလာတယ္ဆုိတာကလဲစိတ္၀င္စားစရာပါ။ မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕အေရွ႔ဘက္မွာရွိတဲ႔ ဆယ္ေတာ္ၾကီးကေန ရန္ကင္းေတာင္ ရဲ႕အေရွ႕ဘက္မွာရွိတဲ႔ေခ်ာင္းၾကီးထဲကုိေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီေခ်ာင္းၾကီးကမွတစ္ဆင္႔ အခု26ဘီလမ္းရဲ႕ေျမာက္ဘက္မွာလမ္း60ေလာက္မွာ ရွိတဲ႔ နန္းေရွ႔ေရစစ္ကန္ၾကီးထဲကုိေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီေရစစ္ကန္ၾကီးကတစ္ဆင္႔ က်ဳံးထဲကုိေရာက္လာပါတယ္။

(ၾကဳံလုိ႔ေျပာလုိက္ရအုံးမယ္ဆုိရင္ ဒီက်ဳံးထဲကုိ ၀င္လာတဲ႔အေရွ႔ဘက္ကေခ်ာင္းေလးကုိ ငါးမွ်ားခ်ိတ္ပုံစံေဖာ္လုိ႔ အထစ္ထစ္ကေလးေတြနဲ႔ေခ်ာင္းကုိ ေဖာက္ထားပါသတဲ႔။အမွန္ကေတာ႔ ႏြံေတြ နုန္းေတြ က်ဳံးထဲကို မ၀င္ခင္လမ္းမွာတင္က်န္ေနရစ္ေအာင္ လုပ္ထားတာပါ။ ဒါကိုမသိတဲ႔ လူက ေရ၀င္တာေႏွးတယ္ဆုိျပီး အတည္႔ေဖာက္လုိက္တာ မၾကာခင္အေရွ႔ဖက္က်ဳံးမွာ ႏုံးေတြပုံျပီး ပိတ္ကုန္ပါသတဲ႔ ၾကားဘူးတာေလးေျပာျပတာပါ။)

က်ဳံးထဲမွာဘာေတြရွိသလဲဆုိရင္ အထင္ရွားဆုံးကေတာ႔ ၾကည္လင္ေနတဲ႔ က်ဳံးေရထဲမွာ ေတြ႔ေနရတဲ႔ေရေမွာ္ပင္ေတြပါ။ လူၾကီးေတြက က်ေနာ္တုိ႔ကုိေရဆင္းကူးမွာဆုိေတာ႔ ေရေမွာ္ပင္ထဲမွာႏြယ္ရွင္လုိအပင္ေတြရွိတယ္လုိ႔ ေၾကာက္ေအာင္ေျခာက္ခဲ႔ၾကပါတယ္။ ေနာက္တံတားေပၚကေနၾကည္႔ုလုိက္ရင္ ေရကူးေနတဲ႔ ဗုိက္ေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ ငါးပူတင္းေလးေတြ အစြယ္ေလးေရွ႔ထြက္ေနတဲ႔ ခြ်န္ခြ်န္ရွည္ရွည္ ငါးေဖာင္ရုိးေလးေတြကုိ ျမင္ေနရပါတယ္။

တစ္ခါက်ေနာ္ခပ္ငယ္ငယ္မွာ က်ဳံးေတာင္ဘက္ မဂၤလာတံတားမေရာက္ခင္ 74 -75လမ္းၾကားက မက္သဒစ္ခ်ပ္္ခ်္ေက်ာင္းေရွ႔မွာ ငါးအၾကီးၾကီးေပၚတယ္ဆုိလုိ႔ တစ္ျမဳိ႔လုံးကို အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္းနဲ႔ သြားသြား ၾကည္႔လုိက္ရတာ အေမာပါ။ ဘယ္ေလာက္လူစည္သလဲဆုိရင္ မုန္႔ေစ်းတန္းေလးေတာင္ ျဖစ္သြားတဲ႔အထိပါဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ ငါးၾကီးကိုေတာ႔ မျမင္လုိက္ရပါဘူး။ အေကာင္ၾကီးၾကီးတစ္ေကာင္ေရကူးသြားသလုိ ေရယက္ေတြထသြားတာကိုဘဲျမင္ရပါတယ္။

ဟုိးေရွးကတည္းက မနက္ခင္းဆုိရင္ က်ဳံးေဘးမွာ က်န္းမာေရးေလ႔က်င္႔ခန္းယူလုိ႔ လမ္းေလ်ွာက္သူေတြရွိပါတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္လုိ႔အျပန္မွာ မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕မနက္ခင္းအစားအစာ တစ္ခုျဖစ္တဲ႔” ႏြားႏုိ႔ဟင္းနဲ႔မလုိင္”ေသာက္ျပီးျပန္ရုံပါဘဲ။ “ႏြားႏို္႔ဟင္း”ဆိုတာကေတာ႔ ဆန္ေလွာ္နဲ႔ႏြားႏုိ႔ကို မပ်စ္မၾကဲေလး ခ်က္ထားတဲ႔ ဘုိဆန္ဆန္ေျပာရင္ နုိ႔စြတ္ျပဳတ္ေပါ႔။ သူ႔အထဲမွာ ပါတဲ႔ နီရဲရဲ ဆန္ဂ်ဳိးေလးေတြကလဲ စားေကာင္းသလုိ ႏြားနုိ႔ဟင္းေပၚမွာ မလုိင္ဖတ္ခပ္ပါးပါးေလး တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အင္မတန္႔မွဆိမ္႔ျပီး အင္အားျဖစ္ေစတ႔ဲအဟာရျဖစ္ေစတဲ႔ အစားအစာတစ္ခုပါ။ ဒီျပင္ျမဳိ႔ေတြမွာရွိမရွိေတာ႔ က်ေနာ္မသိပါဘူး။ မန္းေလးရဲ႕အမွတ္အသားတစ္ခုထည္းမွာပါတယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္ က လသာညမ်ားဆုိရင္ က်ဳံးေဘးမွာ ထုိင္ေလ႔ရွိပါတယ္။ လသာညမွာ ၾကာပန္းပြင္႔ေတြကုိ လေရာင္ေအာက္ မွာ အလွၾကီးလွလုိ႔ေနပါတယ္။ လေရာင္ေဖြးေဖြး က်ဳံးေရကိုျဖတ္ျပီးတုိက္လာတဲ႔ေလေအးေအးထဲမွာ ေမွာ္န႔ံသင္းသင္းေလးရယ္ ၾကာပန္းရနံ႔ေလးရယ္က က်ေနာ္႔အေတြးထဲမွာ အခုထိ ခုိေအာင္းေနေသးတဲ႔ ခံစားမူ႔ေလးပါ။ လေရာင္လက္လက္ေအာက္မွာ မုိးကိုေမွ်ာ္ေနတဲ႔ ၾကာပန္းေလးေတြ ၾကာဖက္ေပၚမွာတင္ေနတဲ႔ ေရစက္ကေလးေတြက ေငြရည္လက္လက္ကေလးစုိေတာက္လုိ႔ ဒီေလာက္လွတဲ႔ျမင္ကြင္းေလးကို မေမ႔ေသးတာေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။

ဒါေပမယ္႔ေလာက သဘာ၀အရ ဘာမွ အကုန္မေကာင္းဘူးဆုိတဲ႔အတုိင္းပါဘဲ ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔က်ဳံးေတာ္မွာလဲ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြရွိခဲ႔ဘူးပါတယ္။ လူၾကီးေတြက ငယ္ငယ္က အျမဲမွာပါတယ္ က်ဳံးကတစ္ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ေတာ႔ “ေအာ္”ပါသတဲ႔။

မန္းေလးလမ္းေတြအေၾကာင္းေျပာမယ္ဆုိရင္ အရင္ဆုံး ေလးေဒါင္႔စပ္စပ္ျမဳိ႕ရုိးနီနီၾကီးကို စိတ္ထဲမွာပုံေဖာ္ၾကည္႔လုိက္ပါ။

နန္းျမဳိ႕ရုိးၾကီးရဲ႕ အေရွ႔ဘက္ ေအာင္ေတာ္မူရပ္ကြက္ ထိပ္62လမး္က မန္းေလးလမ္းရဲ႕အစျဖစ္ပါတယ္။
သူကေျမာက္ဘက္ကေန ေတာင္ဘက္ ကို  တန္းေနတဲ႔လမ္းမၾကီးပါ။
နန္းျမဳိ႕ရုိးရဲ႕ေျမာက္ဘက္အရပ္မွာရွိတဲ႔ မန္းေလးေတာင္ရဲ႕ အေရွ႔ဘက္ကေန အစျပဳပါတယ္။
ေတာင္ေျမာက္တန္းေနတဲ႔ ကန္႔လန္႔ျဖတ္လမ္းမၾကီးေတြဟာ အေရွ႔ဘက္ကေနစလာလုိက္တာ အေနာက္ဘက္ေရာက္ေလ လမ္းနံပါတ္က  ၾကီးၾကီးလာေလျဖစ္ပါတယ္။

နနး္ေရွ႔ 62လမ္းကစတဲ႔လမ္းက သူ႔အေနာက္ဖက္ ေအာင္ေတာ္မူဘုရားလမ္းေရာက္ရင္ 63လမ္းျဖစ္ပါတယ္္။
အေနာက္ဘက္ကိုဆက္ဆင္းလာလုိက္လုိ႔ အေရွ႔က်ဳံးလမ္းေရာက္ေတာ႔ (66)လမ္း အေနာက္က်ဳံးလမ္းေရာက္ေတာ႔ လမ္း(80) ေစ်းခ်ဳိနာရီစင္ေရာက္ေတာ႔ (84)လမ္းေပါ႔။
အေနာက္ဘက္ဆင္းေလ လမ္းနံပါတ္က ၾကီးလာေလပါ။

လမ္းကုိးဆယ္ေက်ာ္ရင္ မရမ္းျခံဆိပ္ကမ္းကုိေရာက္လုိ႔ ဆက္သြားရင္ ျမစ္ၾကီးဧရာ၀တီကုိ ဘြားကနဲ႔ေတြ႔ရမွာပါ။
ဒါကေတာင္ေျမာက္တန္းေနတဲ႔လမ္းပါ။
အေရွ႔အေနာက္တန္းေနတဲ႔လမ္းကေတာ႔ နန္းေတာ္ၾကီးရဲ႕ေျမာက္ဘက္ အရပ္ အရိပ္မထြက္ဘုရားဘက္ကေနစပါတယ္။
သူကေတာ႔ ေတာင္ဘက္ေရာက္ေလ လမ္းနံပါတ္က ၾကီးသြားေလျဖစ္ပါတယ္။
ေျမာက္က်ဳံးလမ္းေရာက္ေတာ႔ 12လမ္း ေနာက္ စက္ရွင္တံတားေရာက္ေတာ႔ 19Dလမ္း၊အာဠ၀ီတံတားေရာက္ေတာ႔ 22Cလမ္း၊
ေတာင္က်ဳံးလမ္းေရာက္ေတာ႔ 26Bလမ္း ေတာင္ဘက္ဆက္သြားေတာ႔ 35Aလမ္း လမ္းအဆုံးက ျမဳိ႔ေတာင္ဘက္ဖ်ားမွာရွိတဲ႔ မဟာျမတ္မုနိဘုရားေရာက္ရင္ 45လမ္း လမ္းအဆုံးပါဘဲ။

ဒါကေတာ႔မနး္ေလးလမ္းရဲ႕ဖြဲ႔တည္ပုံရွင္းရွင္းေလးပါ။
မန္းေလးျမဳိ႔က ေလးေဒါင္႔စပ္စပ္ အခ်ဳိးညီညီ စတုဂံပုံဖြဲ႔တည္ထားတဲ႔ျမ်ဳိ႔ျဖစ္တဲ႔အတြက္ လမ္းတုိင္းအျပတုိင္းဟာ အလ်ားအနံညီပါတယ္။
မန္းေလးအေခၚက လမ္းတလမ္းနဲ႔တစ္လမ္းအၾကားကို တစ္ျပ လုိ႔ေခၚပါတယ္။

ထူးျခားတာကေတာ႔ အေရွ႔အေနာက္သြားတဲ႔ လမ္းမၾကီးေလးလမ္းကုိ သာ A B C D တပ္ခဲ႔တာပါ။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ႔မန္းေလးသူမန္းေလးသားေတြက 35ေအလမ္း 26ဘီလမ္း 22စီလမ္း 19ဒီလမ္းလုိ႔ ဆုိတဲ႔လမ္းေလးလမ္းကလြဲရင္
က်န္တဲ႔လမး္ေတြကုိ ဘယ္လုိနာမယ္ေပးထားထား နာမယ္မေခၚဘူး လမ္းနံပါတ္ကိုသာေျပာေလ႔ညႊန္းေလ႕ရွိပါတယ္။
အာဇာနည္လမ္းလုိ႔ပဲနာမယ္ေပးေပး ဗုိလ္ခ်ဳပ္လမ္းလိုိ႔ဘဲနာမယ္ေပးေပး 26ဘီလမ္း 84လမး္ လုိ႔ ဆုိျပီး  လမ္းနံပါတ္နဲ႔သာေျပာတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလုိမေျပာဘဲ လမး္နံမယ္တတ္ေျပာရင္ အဲဒီလူက မနး္ေလးသားမဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။

ေနာက္ရပ္ကြက္နာမယ္ကုိေျပာၾကတဲ႔အခါမွာ ရပ္ကြက္ၾကီးနာမယ္ျဖစ္တဲ႔ ျပည္ၾကီးတံခြန္တုိ႔ ေအာင္ေျမသာဇံတုိ႔ ခ်မ္းျမသာစည္တုိ႔ဆုိတဲ႔ရပ္ကြက္ၾကီးနာမယ္ကုိ ထည္႔ေျပာခဲပါတယ္။
ဘယ္မွာေနလဲေမးရင္ ျပည္လုံးခ်မ္းသာ  ေတာင္ပုလင္း၀င္း ေမဃဂီရိ ျပည္ၾကီးက်က္သေရ ေမာရဂီ၀ါ နန္းေရွ႔ ေအာင္ေတာ္မူ အစရွိတဲ႔ရပ္ကြက္ေတြကုိသာညြန္းေလ႔ရွိပါတယ္။

မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕နန္းေတာ္ပါတ္ပါတ္လည္မွာရွိတဲ႔ ရပ္ကြက္ေတြက ေလးေဒါင္႔စပ္စပ္ ေလးျပပါတ္လည္ထဲမွာ အလယ္ေခါင္က ၀င္းၾကီးတစ္၀င္းရွိပါမယ္။
အဲဒီ၀င္းၾကီးကို အျပင္က အိမ္ေတြနဲ႔ပိတ္လုိ႔ကာထားတာမ်ားပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႔၀င္းၾကေတာ႔ ေလးဘက္ေလးတန္ ဒုိးယုိေပါက္၊တစ္ခ်ိဳ႕၀င္းၾကေတာ႔ တစ္ဖက္ေပါက္ အမ်ဳိးမ်ဳးိပါဘဲ။
က်ေနာ္ၾကားဘူးသလုိေျပာရရင္ ၀င္းေတြက အရင္ က နန္းတြင္းအမူ႕ထမ္းအရာရွိၾကီးေတြအတြက္ ဘုရင္ကေပးသနားတဲ႔အိမ္၀ိုင္းၾကီးပါ။

သူ႔ပါတ္ပါတ္လည္မွာ ဒီအရာရွိၾကီးရဲ႔ အမူ႔ေတာ္ထမ္းေတြရဲ႕အိမ္ေတြက  အျပင္ကေန ၀င္းအတြင္းမွာရွိတဲ႔အိမ္ေတာ္ၾကီးကို ကာရံထားတာပါ။
ဘယ္မွာေနလဲေမးရင္လဲ ထီးရုိး၀င္း ၊ျမင္းစာေရးၾကီး၀င္း ၊ခုံေတာ္မင္း၀င္း ၊ေလလာ၀င္း ၊ဆင္က်ဳံးဗလီ၀င္း ၊ကသဲ၀င္း၊ေရနံသာ၀င္း
ကသဲ၀င္း၊ေမာင္းေထာင္၀င္း၊ေရႊတုိက္၀င္း၊ဦးဖုိးသာ၀င္း အစရွိသည္ျဖင္႔ေျပာတတ္သလုိ
ငပိတန္းလက္်ား၊ မလြန္ခဲလန္တန္း၊ ကြမ္းသီးတန္း ၊ပန္းဆုိးတန္း၊ဆုိင္းတန္း၊တရုပ္တန္း၊အစရွိသျဖင္႔ေျပာတတ္ျပန္သလို၊
84လမ္း 34-35ၾကား။ 25လမ္း 80-81ၾကား၊41လမ္း 82-83ၾကား၊လမ္း30 84-85ၾကားလုိ႔လဲညြန္းတတ္ၾကပါတယ္။
ဒါကမနး္ေလးသားေတြဘယ္မွာေနလဲလုိ႔ေမးရင္ေျဖတတ္ပုံေလးကုိေျပာျပတာပါေနာ္။

တစ္ညမွာေပါ႔ ေလၾကီးမုိးၾကီးလဲ မတုိက္ဘဲနဲ႔ က်ဳံးဘက္ကေနျပီး တစ္ေ၀ါေ၀ါနဲ႔ေအာ္သံေတြၾကားေနရပါတယ္။
အေတာ္ကုိေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔အသံၾကီးပါ။

ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္အၾကာမွာက်ဳံးထဲမွာ လူႏွစ္ေယာက္ပူးၾကီးေရနစ္လုိ႔ေသပါတယ္။
ပထမတစ္ေယာက္ကေရနစ္လုိ႔ ၀ူး၀ူး၀ါး၀ါးနဲ႔ျမဳတ္လုိက္ေပၚလုိက္ျဖစ္ေနခ်ိန္ ေပတရာလမ္းေပၚေမာင္းလာတဲ့ျမင္းလွည္းဆရာက ဆင္းဆယ္ပါသတဲ႔။
အဲဒီအခါက်ေတာ့ေရနစ္တဲ့သူက ဇြတ္ဆြဲထားတာရယ္ ေအာက္ကေရေမွာ္ပင္ေတြက ရုန္းမရေအာင္ ညွိေနေတာ႔ ေကာင္းေကာင္းေရကူးလုိ႔မရေအာင္ဆြဲထားသလုိျဖစ္ေနျပီး လက္ပန္းက်ျပီးေရနစ္သြားေတာ႔ ႏွစ္ေယာက္လုံးေသသြားတာေပါ႔။
အဲဒါကတစ္ၾကိမ္ က်ေနာ္သိတာကိုေျပာျပတာေနာ္။

ေနာက္တစ္ၾကိမ္ကေတာ႔ ေမတၱာေပါင္းကူးတံတား ေဆာက္ျပီးလုိ႔ သိပ္မၾကာခင္မွာပါတဲ႔။
အဲဒီတံတားေပၚကေန လူတစ္ေယာက္ခုန္ဆင္းျပီး သတ္ေသသြားခဲ႔ပါတယ္။
အဲဒီရက္မတုိင္ခင္ရက္ေတြက က်ဳံးေအာ္သံကုိၾကားေနရပါတယ္။

ေလတုိက္တဲ႔အခါအသံျမည္သလုိ က်ဳံးေရျပင္ဘက္က တေ၀ါေ၀ါျမည္ေနတယ္ ဆုိရင္ လူၾကီးေတြက က်ေနာ္တုိ႔ကို က်ဳံးေဘးကိုေပးမသြားေတာ႔ပါဘူး။
ေရနစ္ေသတယ္ အသံမၾကားမျခင္းေပါ႔။
က်ေနာ္တုိ႔ကလဲ ကေလးဆုိေတာ႔ ေသမယ္႔သူျမန္ျမန္ေသပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းၾကပါတယ္ ကေလးဆုိေတာ႔ မကစားရတာကလြဲလုိ႔ မသိဘူးကုိးဗ်။

တုိက္ဆုိ္င္တာဘဲျဖစ္ျဖစ္ တကယ္ဘဲျဖစ္ျဖစ္ေရွးတုန္းကေတာ႔ က်ဳံးေအာ္ရင္ လူစားတယ္ လူေသတယ္ အေစာင္႔လဲတယ္လုိ႔ အယူအဆရွိၾကပါတယ္။
အခုလဲ အေၾကာင္းအမ်ဳးိမ်ဳိးေၾကာင္႔ တစ္ခါတစ္ရံ က်ဳံးထဲမွာလူေသတာကုိၾကားရေပမယ္႔ က်ဳံးနံေဘးမွာ မေနေတာ႔တာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္စုရွိသြားျပီဆုိေတာ႔ က်ဳံးေအာ္ေသးလားလုိ႔ေတာင္ မေမးမိေတာ႔ပါဘူး။

မႏၱေလးက လြမ္းစရာအေၾကာင္းေျပာရင္ “မန္းရာျပည့္ကြင္း “ကစေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။
နာမယ္ေက်ာ္ မႏၱေလးေတာင္ရဲ႕အေနာက္ဘက္ျခမ္းမွာရွိတဲ႔ကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးပါ။
“မန္းရာျပည္႔ကြင္း”လုိ႔အမည္တြင္ရတဲ႔အေၾကာင္းရင္းကေတာ႔
မန္းေလးနွစ္တစ္ရာျပည္႔ပြဲေတာ္ၾကီးကုိ ဒီကြင္းၾကီးထဲမွာ ျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဲက်င္းပခဲ႔ဘူးလုိ႔ပါဘဲ။

အဲဒီပြဲၾကီးက်င္းပျပီးတဲ့အခ်ိန္ကစလု႔ိ ဒီကြင္းၾကီးထဲမွာ ေက်ာင္းသားအားကစားပြဲေတာ္ ၊ျပည္ေထာင္စုအလံေတာ္ညအိပ္ရပ္နားတဲ႔ပြဲေတာ္ေတြကိုသာမကဘဲ ေနာက္ပုိင္းမွာ စတိတ္ရွုိးဂီတပြဲေတြပါအၾကိမ္ေပါငး္မ်ားစြာက်င္းပခဲ႔ၾကပါတယ္။
က်န္တဲ႔အခ်ိန္ေတြမွာေတာ႔ မန္းေလးသူမန္းေလးသားမ်ားက အဲဒီကြင္းၾကီးကို ေကာင္းေကာင္းအသုံးခ်ပါတယ္။
ေမာ္ေတာ္ကားအေမာင္းသင္ပါတယ္။စက္ဘီးအစီးသင္ပါတယ္။

ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္က ေဆးလိပ္ခုံေထာင္တုန္းက အဲဒီကြင္းၾကီးထဲမွာ ေဆးရုိးလာေလွာ္ပါတယ္။
လူၾကီးေတြက ေဆးရုိးေလွာ္ေနလွန္းအေအးခံ က်ေနာ္တုိ႔ကေလးတသုိက္က အရိပ္ေကာင္းတဲ႔ မန္းက်ည္းပင္ရိပ္မွာေဆာ႔ၾက ဆာတယ္ဆုိရင္ အပင္ေပၚကမန္းက်ီးသီးၾကက္ဆူ (မမွည္႔တမွည္႔ ယြမ္းျပင္းကုိေျပာတာ)ေတြကုိ ခဲနဲ႔ထု ၀ါလုံးေတြနဲ႔ပုတ္ခ်ျပီးစားၾကနဲ႔အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။
(ေျပာရင္းေတာင္ သားေရက်လာသလုိပါဘဲ မန္းက်ည္းသီးဆုိလုိ႔ပါ)
မနက္ကသြားလုိက္ၾကတာ ထမင္းခ်ိဳင္႔ေတြနဲ႔ တေပ်ာ္တပါး ညေန ေနခ်ဳိမွ အလုပ္ေတြသိမ္း ေခ်ာင္းထဲမွာေရခ်ဳိးျပီးမွအိမ္ျပန္ၾကတာပါ။

မန္းရာျပည္႔ကြင္းက ေျမာက္တံခါးေပါက္ နဲ႔တည့္တည္႔ (ေတာင္ျပဳံး  မတၱရာ မုိးကုတ္ )ျမိဳ႔ေတြကို သြားတဲ႔လမ္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာရွိပါတယ္။
မန္းရာျပည္႔ကြင္းရဲ႕ေျမာက္ဘက္မွာေတာ႔ ေရွးကနာမည္ေက်ာ္ခဲ႔တဲ႔ မန္းေလးျမဳိ႕ရဲ႕အထင္ကရေနရာမွာ ပါတဲ့ ျမင္းျပဳိင္ကြင္းပါ။
အခုေတာ႔ ေဘာ႔လုံးကြင္းျဖစ္သြားပါျပီ။

အဲဒီလမ္းေလးကေန ေျမာက္ဘက္ဆက္သြားရင္ အခုအခါမွာေတာ႔ ေရႊမန္းေတာင္ေဂါက္ကြင္းရွိပါမယ္။ေဂါက္ကြင္းကုိေက်ာ္သြားမယ္ဆုိရင္
လမ္းအေနာက္ဘက္ေဘးမွာၾကီးမားခန္႔ထည္႔ လွတဲ႔ တုိင္းရင္းေဆးေက်ာင္းၾကီးရွိပါတယ္။
ဆက္သြားလုိ႔လမ္းအေကြ႔ေလးေက်ာ္လုိက္ရင္ ေတာ႔ နာမည္ေက်ာ္ ေရႊက်င္ေက်ာင္းေခၚတဲ႔ ေရႊက်င္ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းကုိေရာက္ပါမယ္။

ေျမာက္စူးစူးကုိသြားမယ္ဆုိရင္ နာမယ္ေက်ာ္ မယ္ဥေတာင္ (ခ)သခင္မေတာင္ဘက္ကုိေရာက္လုိ႔ဆက္သြားရင္ မတၱရာတုိ႔ မုိးကုတ္တုိ႔ကိုေရာက္သြားတဲ႔လမး္ေပါ႔။
တကယ္လုိ႔မ်ား ေျမာက္ဘက္ကုိ မေကြ႔ဘဲ အေရွ႔ဘက္ကုိသြားတဲ့လမ္းေလးအတုိ္င္းဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ မနး္ေလးေတာင္ကို အေရွ႔ဘက္ကေနပါတ္သြားတဲ႔လမ္းကေလးကုိုေရာက္သြားမွာပါ။
ဒီမန္းရာျပည္႔ကြင္းရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာေတာ႔ အရင္ကကေလးေထာင္လုိ႔လဲေခၚ ဆုိးသြမ္းလူငယ္ေက်ာင္းလုိ႔ နာမယ္ဆုိးရတဲ႕လူငယ္ျပဳျပင္ေရးစခန္းရွိပါတယ္။

လူမူ႔၀န္ထမ္းဦးစီးဌာနက ဦးစီးလုိ႔ ဖြင္႔လွစ္ထားတဲ အသက္မျပည္႔ေသးတဲ႔ကေလးမ်ား၊ ေလလြင္႔ေနေသာလူငယ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းလုိ႔ အတတ္ပညာသင္ေပးတဲ႔ေလ႔က်င္းေရးစခန္းေလးပါ။
က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က ေျပာမရဆုိမရလုပ္ေနတယ္ဆုိရင္ မိဘေတြက ဒီေက်ာင္းကုိ ပုိ႔မယ္ဆုိျပီးျခိမ္းေခ်ာက္ရင္ ဟုတ္တာမဟုတ္တာအပထားတစ္ကယ္ေၾကာက္ခဲ႕ရပါတယ္။
ဒီေက်ာင္းကေနျပဳျပင္ေပးလုိ႔ အသိတရားရလုိ႔ေကာင္းသြားခဲ႔တဲ႔လူငယ္ေလးေတြလဲရွိခဲ႔ပါတယ္။ဒါေပမယ္႔ အရပ္ထဲမွာေတာ႔ ဒီေက်ာင္းဟာ နာမယ္ဆုိးတြင္တဲ႔ေက်ာင္းပါ။

ဒီေက်ာင္းရဲ႕အေနာက္ဘက္ကပ္ရက္မွာေတာ႔ နာမယ္ေက်ာ္ နဂါးေဆးေပါ႔လိပ္ခုံ ပို္င္ရွင္ေဒၚဦးလွဴဒါန္းထားတဲ့ ရန္ကုန္ျမဳိ႕က ကမၻေအးေစတီနဲ႔ပုံစံတူတဲ႔
နဂါးေဒၚဦးရိပ္သာရွိပါတယ္။
သူ႔အေနာက္ဘက္မွာေတာ႔ စတုဘုမၼိသာက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ႔တရားရိပ္သာရွိပါတယ္။

ဟုိအရင္ 1977-80 ပါတ္၀န္းက်င္ေလာက္က ဒီေက်ာင္းထဲမွာ ဥပုဒ္ေန႔ဆုိရင္ ေစ်းတန္းေလးတစ္ခုရွိပါတယ္၊
အဲဒီထဲမွာ ျမန္႔မာ႔ရုိးရာစားစရာျဖစ္တဲ႔ မုန္႔လုံးၾကီးေၾကာ္ ၊စိန္ေဖၾကီး၊ေရႊထမင္း၊မုန္႔ဆပ္သြားဖူး၊မုန္႔ေပါင္း၊ဌာပနာထုပ္၊ျပန္ေပါင္းထုပ္၊မုန္႔ကြ်ဲသဲ၊
ကတုိး၀ါေၾကာ္၊ပဲကပ္ေၾကာ္၊မုန္႔လက္ေကာက္၊အထက္မီးေအာက္မီး။မုန္႔ေရပါး။မုန္ပ်စ္စလက္ အျဖူ ၊မုန္႔ပ်စ္စလက္ အနီ၊မုန္႔လက္ေဆာင္းနန္းကထိ၊မုန္႔ဦးေႏွာက္၊မုန္႔ၾကာေစ႔ အစရွိတဲ့ျမန္မာမုန္႔အစုံ၀ယ္စားနုိင္ပါတယ္။

ဆရာေတာ္ဘုရားကလည္း ဒီျမန္မာမုန္႔ေလးေတြ ကိုမတိမ္ေကာေအာင္ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ေစ်းေရာင္းခြင့္ျပဳတာပါ။
ဒါေပမယ္႔တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆုိင္ေတြမ်ားလာ ေရာင္းတာကလဲမုန္႔တင္မဟုတ္ဘူး ပစၥည္းအစုံသူ႔ထက္ငါတင္လာၾက ခါတုိင္းမနက္ေစ်းေလးကေန တစ္ေနကုန္ေစ်းလုိျဖစ္လာတဲ႔အျပင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေနရာလုၾကရန္ျဖစ္ၾကဆုိေတာ႔ ဆရာေတာ္ဘုရားက ဒီေစ်းတန္းေလးကို ခြင့္မျပဳေတာ႔တဲ႔အတြက္ ျမန္မာ႔မုန္႔ေစ်းတန္းေလးလဲေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။

မနက္မနက္ မုန္႔စားထြက္ရင္ လမ္းေဒါင္႔ေလးေတြမွာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆုိင္ေလးေတြခ်ည္းဘဲ ေတြ႔ေနရင္ ညေနဘက္မွာ ေကာ္ျပန္႔ေၾကာ္နဲ႔၀က္သားတုတ္ထုိးဆုိင္ေတြကို ဘဲေတြ႔ေနရင္ ေစာေစာက ေျပာတဲ႔ ျမန္မာ႔သြားေရစာ (အဟာရလဲျဖစ္ေစ်းလဲခ်ဳိသာတဲ႔)
အစားအစာေလးေတြ မန္းေလးကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားတာကို ပုိ၀မ္းနည္းပုိသတိရ ပုိလုိ႔လြမ္းပါတယ္။

က်ေနာ္ေျပာေနတဲ႔မန္းရာျပည္႔ကြင္းၾကီးက အခုေတာ႔ တိရိစာၦန္ဥယ်ာဥ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲလုိ႔သြားပါျပီ။
ဒီလုိတိရိစာၦန္ဥယ်ာဥ္အျဖစ္ေျပာင္းလဲသြားေတာ႔ မန္းေလးျမဳိ႕မွာ လူအမ်ားအတြက္ပြဲလမ္းသဘင္ခင္းက်င္းဘုိ႔အတြက္ က်ယ္ျပန္႔ေသာေနရာတစ္ခုေပ်ာက္ဆုံးသြားပါတယ္။
မန္းေလးျမဳိ႔ ႏွစ္တစ္ရာျပည္႔က်င္းပခဲ႔တုံးက အလြန္ကုိစည္ကားသုိက္ျမဳိက္စြာက်င္းပနုိင္ခဲ႔တာ မျမင္မမွီလုိက္ေပမယ္႔ သတင္းစာေတြစာေစာင္ေတြ မဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပခဲ႔ေရးခဲ႔တာေတြကုိ
ဖတ္ရတဲ႔အခါမွာ သိခဲ႔ရပါတယ္။

ဒါေပမယ္႔ မၾကာခင္ကျပည္႕ေျမာက္ခဲ႔တဲ႔ႏွစ္150ျပည္႔မွာေတာ႔ ဘယ္အေၾကာင္းရယ္ေၾကာင္႔မသိဘူး စည္စည္ကားကားမရွိခဲ႔တာေတာ႔အမွန္ပါဘဲ။
့ေနရာက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔မရွိေတာ႔ ေစ်းပြဲေတာ္က ျမင္းျပဳိင္ကြင္းမွာ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြက ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားေရွ႔ကကြက္လပ္မွာ တစ္ေနရာစီခြဲက်င္းပတယ္ဆုိေတာ႔
ဘယ္လာစည္ကားပါ႔မလဲ။
ဒါေပမယ္႔ ထည္႔မတြက္ဘဲေနလုိ႔ရတဲ႔အခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ႔ အခုေခတ္လူေတြက ခံစားၾကည္႔ရွူ႕စရာေတြမ်ားတဲ႔ေခတ္ၾကီးျဖစ္လာတဲ႔အတြက္အရင္ေခတ္ကလူေတြေလာက္ေတာ႔ ခုေခတ္လူေတြက ပြဲလမ္းသဘင္အေပၚမွာအာရုံမရွိေတာ႔တာအမွန္ပါဘဲ။

မန္းရာျပည္႔ကြင္းေနရာကေနဆက္သြားမယ္ဆုိရင္ မန္းေလးျမဳိ႔ရဲ႕အထင္ကရမွတ္တုိင္ျဖစ္တဲ႔ သုဓမၼာဇရပ္တန္းကုိေတြ႔ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အလြန္ၾကီးမားျပီး ခုိင္ခန္႔တဲ႔သစ္လုံးမ်ားနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ႔ နီညဳိေရာင္ဇရပ္ၾကီးမ်ားကေတာ႔ ေရွးက သာသာေရးနဲ႔ပါတ္သက္တဲ႔စာေမးပြဲမ်ားက်င္းပရာေနရာျဖစ္ခဲ႔ဘူးတယ္လုိ႔သိရပါတယ္။
အရင္ကေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲက်င္းပတဲ႔အခိ်န္မွာ ရပ္ေ၀းကလာတဲ႔ ဧည္႔သည္မ်ားတည္းခုိေဆာင္ျဖစ္ခဲ႔ဘူးပါတယ္။
အခုေခတ္မွာေတာ႔ တစ္ခါတစ္ရံ စစ္တပ္မ်ား တစ္ေနရကေန တစ္ေနရာ တပ္ရင္းလုိက္ေျပာင္းေရႊ႕တဲ႔အခါမ်ားမွာ တပ္မေတာ္သားမ်ားေခတၱ နားခုိရာအျဖစ္အသုံးျပဳတတ္ပါတယ္။
ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ျဖစ္ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္သည္အထိမပ်က္မစီးရွိေနေသးတဲ႔ ဒီဇရပ္ၾကီးေတြကုိ သမုိငး္၀င္တန္ဘုိးၾကီးပစၥည္းမ်ားအျဖစ္သတ္မွတ္လုိ႔ တာရွည္ခံေအာင္ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသင္႔ပါတယ္။

သုဓမၼာဇရပ္တန္းကေနဆက္ေလွ်ာက္လုိ႔ ေျမာက္ဘက္ကုိေရာက္ရင္ ငယ္ငယ္က သီခ်ငး္လုပ္ဆုိျပီးေအာ္ခဲ႔ရတဲ႔
“မႏ ၱေလးေတာင္ေျမြၾကီးႏွစ္ေကာင္ သြားၾကည္႔ရေအာင္”တုိ႔ “မန္းေျမေတာင္ေပၚမွာေလ ေပ်ာ္စရာမုိ႔သြားၾကစုိ႔ေလ “
ဆုိတဲ႔ မန္းေလးဂုဏ္ေဆာင္ မႏ ၱေလးေတာင္ေျခေအာက္က အလြန္အခ်ိဳးအစားက်နျပီး ၾကီးမားလွတဲ႔ျခေသၤ႔ၾကီးႏွစ္ေကာင္ရဲ႕ေျခရင္းကိုေရာက္လာပါတယ္။

မန္းေတာင္ေျခက ျခေသၤ့ႀကီးႏွစ္ေကာင္

က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က မိဘေတြနဲ႔ နည္းနည္းအသက္ၾကီးလာေတာ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေနာက္အရြယ္ေရာက္ေတာ႔ ခ်စ္ရတဲ႔သူနဲ႔ ဒီေတာင္ေပၚကို
အၾကိမ္ေပါငး္မ်ားစြာေရာက္ခဲ႔ဘူးပါတယ္။

 ဗ်ာဒိတ္ေပး ရုပ္ပြါးေတာ္ႀကီး

စတက္တက္ျခင္း ဗ်ာဒိတ္ေပးရပ္ေတာ္မူကုိယ္ေတာ္ ေနာက္ အလယ္ပစၥယံေရာက္ရင္ ခဏနားမယ္ ရူ႔ခင္းေတြၾကည္႔မယ္ ေနာက္စုိင္တေမာ႔ကို ေရာက္ရင္ ေမာေမာနဲ႔ အားစိုက္လုိ႔ တက္မယ္ ျပီးရင္ စႏၵာမုခိဘီလူးမ မိသားစုေၾကးရုပ္ကေလးေတြ ထားတဲ႔ေနရာကိုေရာက္မယ္
အဲဒီကလြန္ရင္ေတာ႔ မန္းေလးေတာင္ေပၚကေန မန္းေလးတစ္ျမဳိ႔လုံးကုိ စီးျပီးအလွပဆုံးေသာရု႔ခင္းေတြကုိ ၾကည္႔ရူ႕ခံစားနုိင္တဲ႔အျမင္႔ဆုံးရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကိုေရာက္ပါျပီ။

ေတာင္ေပၚမွ ဘီလူးမ်ား

ငယ္ငယ္က ဒီစႏၵာမုခိဘီလူးမမိသားစုနားေရာက္ရင္ ေၾကာက္ပါတယ္ အူယားစရာအရုပ္မြစိေလးေတြကိုးဗ်။
ၾကီးလာေတာ႔ ဒီေနရာကိုေရာက္တာနဲ႔ “ၾကည္ညဳိသဒါၵ ပြား ရင္သားျဖတ္ခါလွဴေလသည္”ဆုိတဲ႔သီခ်င္းစာသားကိုျပန္သတိရလုိက္တယ္ဆုိရင္ဘဲ
ဒီရင္သားျဖတ္လွဴေတာ႔ ရတဲ႔သူကဘာလုပ္ရမွာလဲလုိ႔ ေတြးမိတာ အခုထိကုိ ကိုအေျဖမရေသးပါ။

စႏၵာမုခိဘီလူးမ

ဒီရင္ျပင္ေတာ္ေပၚကေန ေႏြမုိးေဆာင္းရူ႕ခင္းအားလုံးတမ်ဳးိစီလွၾကပါတယ္။
တစ္ျမဳိ႔လုံးကုိစီးၾကည္႔ရင္း ဟုိနားကေလးက ဘာ ဒီနားေလးက ဘယ္ေနရာဆုိတာ ေျပာလုိ႔ ျငင္းၾကရတာလဲ အရသာတစ္မ်ဳိးပါ။
ေျမြၾကီးႏွစ္ေကာင္ကိုပြတ္သပ္ျပီးဆုေတာင္းရင္ျပည္႔တယ္လုိ႔ လူၾကီးေတြကေျပာလုိ႔ ငယ္ငယ္တုံးက ဆုေတာင္းခဲ႔ရတာလဲအေမာပါဘဲ။

 ေျမြၾကီးႏွစ္ေကာင္

မနး္ေလးေတာင္အေနာက္ဘက္ကၾကည္႔ရင္မုိးတြင္းဆုိ ဟုိးေ၀းေ၀းက ဧရာ၀တီျမစ္မင္းရယ္ မူံ၀ါး၀ါးမင္းကြန္းဘုရားၾကီးရယ္(ေႏြခါဆုိရင္မင္းကြန္းက ဘုရားၾကီးကိုေကာင္းေကာင္းျမင္ရတတ္ပါတယ္)ေရၾကီးတဲ႔အခါျမင္ေနရတဲ႔ေရျပင္က်ယ္ၾကီးရယ္ ၊ေျမာက္ဘက္ကိုၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ဟုိေ၀းေ၀းက သခင္မေတာင္
အေရွဘက္ဆုိ ရင္ ဘယ္မွာမွမရွိတဲ႔ က မၻ ာေပၚမွာအၾကီးဆုံးစာအုပ္ေတြထားရွိတဲ႔ ဂူေလးေတြ ခေရပင္ေတြ၀ုိင္းေနတဲ႔ ကုသုိလ္ေတာ္ဘုရား ဟုိးေ၀းေ၀းမွက ရွမ္းရုိးမ
သူ႔ေအာက္ေျခမွာ က ရန္ကင္းေတာင္ သူ႔ေအာင္ပင္လယ္က လယ္ကြင္းေတြ ေတာင္ဘက္ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္နန္းတြင္းတစ္ခုလုံးနဲ႔က်ဳံးေတာ္အျပင္
ေနသာတဲ႔ေနခင္းမွာဆုိရင္ မဟာျမတ္မုနိကိန္း၀ပ္ေတာ္မူတဲ႔ေစတီေတာ္က ေရႊအဆင္းေျပာင္၀င္း၀င္းကုိေတာင္ ၀ုိးတ၀ါးေတြ႔ုနိင္ပါေသးတယ္။

မႏၱေလးေတာင္ေပၚကေန လွမ္းျမင္ရတဲ႔ က်ဳံးေရျပင္ကုိလွမ္းျမင္ေနရတဲ႔ သဘာ၀ရူ႔ခင္းေလးပါ။   

မန္းေလးေတာင္ေပၚကေနျမင္ရတဲ႔ မန္းေလးတစ္ခြင္ရူ႔ခင္းက ေႏြအလွ မုိးအလွ ေဆာင္းအလွ တစ္မ်ဳိးစီလွလုိ႔ၾကည္႔မ၀နုိင္ေအာင္ပါဘဲ။
ေစာင္းတန္းအုတ္ေလွခါးေတြကေနျပီးဒီမန္းေလးေတာင္ေပၚကို တက္တုိင္းရင္ထဲ႕ကိုေရာက္လတတ္တဲ႔စိတ္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလြန္းတဲ႔ခံစားမူ႔ ကေတာ႔ ေျပာျပဘုိ႔ေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။

ေမာေတာ႔ေမာပါတယ္ ဒါေပမယ္႔ ေစာင္းတန္းတစ္ေလ်ွာက္လုံးမွာရွိေနျပီး ဆယ္႔ႏွစ္ရာသီပြင္႔တတ္တဲ႔ စကားပန္းျဖဴျဖဴေလးမ်ားက ပ်ံ႕လြင္႔လာတဲ႔ ရန႔ံေလးမ်ားကုိ စိတ္ကုိၾကည္လင္ေအးျမေစတာကေတာ႔ အမွန္ပါဘဲ။
မန္းေလးေတာင္ေအာက္ကိုဆင္းလာမယ္ဆုိရင္ အရင္ဆုံးစေတြ႔ရမွာကေတာ႔ အထူးျခားဆုံးတစ္လုံးထဲေသာစက်င္ေက်ာက္ကေနထုုလုပ္ထားတဲ႔ ဆင္းတုေတာ္ၾကီးကိန္း၀ပ္တဲ႔
“ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရား” အေရွ႕ဘက္မွာေတာ႔  က မၻ ာေပၚမွာအၾကီးဆုံးစာအုပ္ေတြကိုသိမ္းဆည္းထားတဲ႔ “စႏၵာမုနိဘုရား” ဒီဘုရားရဲ႕အေရွ႕ဘက္မွာေတာ႔ အင္မတန္ၾကီးမားတဲ႔ခေရပင္ေတြပါတ္လည္၀ို္င္းေနတဲ႔ ” ကုသုိလ္ေတာ္ဘုရား”ေတြကုိဖူးရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကုသုိလ္ေတာ္ဘုရားနဲ႔တဲ႔တဲ႔ေတာင္ဘက္အရပ္မွာေတာ႔ နာမယ္ေက်ာ္ “ေရႊေက်ာင္းၾကီး “နဲ႔ နံရံေလးဘက္သာက်န္ေတာ႔တဲ႔ “အတုမရွိေက်ာင္းေတာ္ “ကိုေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္။
သီတင္းကြ်တ္ကိုေရာက္ျပီဆုိရင္ က်ငး္ပေလ႔ရွိတဲ႔ ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးဘုရားပြဲေတာ္ကုိ ေရာက္ျပီဆုိရင္ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ႏွင္းမူံမူံေတြၾကားက သြားခဲ႔ရတဲ႔ပြဲေတာ္ရက္မ်ားကို သတိရမိသလုိ က်ေနာ္ ကိုေပါက္ျဖစ္လာဘုိ႔အတြက္ အစျပဳခဲ႔တဲ႔ဇာတ္လမ္းေလးကလဲရွိခဲ႔ပါတယ္တဲ႔။

ေရွးေခတ္က ေက်ာက္ေတာ္ၾကီးပြဲကို ႏြားလွည္းေတြနဲ႔တေပ်ာ္တစ္ပါး သြားၾကပါသတဲ႔။
အပ်ဳိေခ်ာေခ်ာပါတဲ႔လွည္းေနာက္ကေနျပီး ကိုကို ကာလသားေတြက အဲဒီေခတ္က စီးေတာ္ယာဥ္ျဖစ္တဲ႔ ရေလးစက္ဘီးေတြနဲ႔ေနာက္ကလုိက္ပါသတဲ႔။
1957ခုႏွစ္ရဲ႕သီတင္းကြ်တ္လျပည္႔ညမွာက်ေရာက္တဲ႔ ေက်ာက္ေတာ႔ၾကီးဘုရားပြဲေတာ္တစ္ရက္မွာ ေျမာက္ျပင္ 16လမ္းေနထြက္လာတဲ႔လွည္းတန္းၾကီးေနာက္ကို
25လမ္းသူေဌးတန္းမွာေနတဲ႔ စက္ဘီးနဲ႔ကာလသားအုပ္စုတစ္စုက လုိက္လာတဲ႔အခါမွာ………………………………………………………

ကိုေပါက္

(ဒီပို ့စ္ကရွည္တယ္၊ ေနာက္ကေနစတင္မလို ့ပဲ အဆံုးမသတ္ရင္ ဖတ္ရတာ တမ်ိဳးျဖစ္ေနမွာမို ့ ေရွဆံုးကေနပဲစတင္လိုက္တယ္၊ ပံုေတြရွာရတာနဲ ့အခ်ိန္နဲနဲေနာက္က်သြားပါတယ္၊)