က်မ၏ စာအုပ္စင္

ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္မွာ စာအုပ္မ်ားကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စဖတ္ခဲ့တုန္းက က်မစာအုပ္စင္မွာ ေက်ာင္းသံုးဖတ္စာအုပ္မ်ား၊ အဂၤလိပ္ႏွင့္ ျမန္မာ ၀တၳဳစာအုပ္တခ်ိဳ႕ေလာက္သာ ရွိခဲ့သည္။

အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာသည္နွင့္အမွ်၊ က်မစာအုပ္စင္မွာ စာအုပ္အမ်ိဳးအစားတို႔ ပိုစံုလင္လာခဲ့သည္။ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြက နွစ္ နွစ္ဆယ္ေက်ာ္သည္အထိ က်မနွင့္အတူရွိေနၾကသလို၊ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မရွိၾကေတာ့။ အခ်ိန္ေတြနွင့္အတူ က်မ အႀကိဳက္လည္း ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။

က်မ ေလး - ငါးတန္း အရြယ္မွာ စဖတ္ခဲ့တာကေတာ့ က်မအေမ ဖတ္ေလ့ရွိေသာ မိုးမိုး (အင္းလ်ား) ႏွင့္ မစႏၵာ၏ ၀တၳဳတို၊ ၀တၳဳရွည္ေပါင္းခ်ဳပ္တို႔ ျဖစ္သည္။ ငယ္ရြယ္ေသာ၊ ဘ၀ကို သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖတ္သန္းေနရေသာ က်မအတြက္ သူတို႔၏ ဘ၀သရုပ္ေဖာ္ ၀တၳဳေတြက (ထိုအခ်ိန္က) ဇာတ္လမ္းဆန္ေနခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ သူတို႔အေရးအသားကို ခုခ်ိန္ထိ က်မနွစ္သက္မိဆဲ။ သူတို႔ေရးတာေတြ ဖတ္လိုက္တိုင္း၊ အေတြးတခု၊ ခံစားခ်က္တမွ်င္ က်န္ရစ္စၿမဲ။ မစႏၵာ၏ “ဂ်ီေဟာသူ” “ငယ္သူမို႔ မသိပါ” “သူတို႔ျမန္မာျပည္မွာ ေနၾကသည္” တို႔ က်မစာအုပ္စင္မွာ ေနရာယူထားစၿမဲပါ။

က်မ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ကစၿပီး အဂၤလိပ္၀တၳဳေတြေရာ ျမန္မာ၀တၳဳတခ်ိဳ႕ပါ ဖတ္ျဖစ္ခဲ့သည္။ အရာရာကို ရင္ခုန္တတ္တဲ့ နွစ္ဆယ္ေက်ာ္စအရြယ္ထိေတာ့ အခ်စ္၀တၳဳေတြက က်မစာအုပ္စင္တြင္ ေနရာယူထားခဲ့ၾကသည္။ လမင္းမိုမို၊ လြန္းထားထား၊ ဂ်ဴး၊ Danielle Steel, Virginia Woods, Emily Bronte, Charlotte Bronte တို႔ေရးေသာ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းမ်ား၊ မင္းလူ ႏွင့္ နီကိုရဲတို႔၏ ဟာသဇာတ္လမ္းမ်ား၊ Agatha Christie ၏ စံုေထာက္ဇာတ္လမ္းမ်ား၊ Sidney Sheldon, John Grisham, James Patterson နွင့္ Lois Duncan တို႔၏ သည္းထိတ္ရင္ဖိုဇာတ္လမ္းမ်ားတြင္ ေပ်ာ္ေမြ႔ခဲ႔သည္။

အခ်စ္ကို ေဖာ္က်ဴးေသာစာသားမ်ားတြင္ ဂ်ဴး၏ “ရာဇ၀င္ထဲမွာ ေမာင့္ကို ထားရစ္ခဲ့” ႏွင့္ Charlotte Bronte ၏ “Jane Eyre” တို႔မွ စာေၾကာင္းမ်ားက က်မအတြက္ ဂႏၱ၀င္အေျမာက္ဆံုး ျဖစ္သည္။ (ခုခ်ိန္ထိ) ဘယ္အခ်ိန္ဖတ္ဖတ္ မၿငီးေငြ႔နိုင္။

တာရာမင္းေ၀၏ “သင္ႏွင့္နံနက္ခင္းကိုသာ ၀င္ခြင့္ျပဳမည္” ဆိုေသာ ၀တၳဳထဲမွာ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွ ေရေပၚဆီလူတန္းစားမ်ား၊ ၀မရွိဘဲ ၀ိလုပ္ခ်င္သူမ်ားကို ဇာတ္ေကာင္တုန္႔ျပန္လိုက္ေသာ စကားမ်ား၊ ကပ္ပါေနေသာ အေတြးမ်ားကို အလြန္သေဘာက်မိသည္။ ဟာသ၀တၳဳမ်ားတြင္ မင္းလူကို အႀကိဳက္ဆံုးဟု ဆိုရမည္။ လူတို႔မွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိေသာ အရာမ်ားကို သူက ရိုးရိုးေလးနွင့္ ဟာသေျမာက္ေအာင္ ေရးတတ္သည္။

မစႏၵာ၏ “သူတို႔ျမန္မာျပည္မွာ ေနၾကသည္” ဆိုတာကို ဖတ္ေတာ့၊ က်မ စကၤာပူမွာ မိသားစုနွင့္ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ေနၿပီ။ ျမန္မာျပည္မွ ထိုသို႔ ၾကည္နူးအားရဖြယ္ ဇာတ္လမ္းကိုဖတ္ၿပီး၊ ျမန္မာျဖစ္ရတာအတြက္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္ခဲ့သည္။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့၊ အဲဒီ ဇာတ္လမ္းထဲကလို အေျခအေန ျမန္မာျပည္မွာ ရွိပါဦးမလား မေျပာနိုင္။

စာဖတ္သန္ေသာ၊ စာဖတ္ျမန္ေသာ က်မက ၀တၳဳေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ခဲ့ဖူးသည္။ တခါတေလ ၀တၳဳတအုပ္ကို မျပီးမခ်င္း ထိုင္ဖတ္ေလ့ရွိတတ္သည္။ အသက္ သံုးဆယ္ျပည့္ေသာအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အရင္က ၾကိဳက္ခဲ့ေသာ၀တၳဳမ်ားမွ Emily Bronte, Charlotte Bronte, Agatha Christie ၊ မင္းလူ၊ တာရာမင္းေ၀၊ မစႏၵာ တို႔၏ ၀တၳဳတို႔ေလာက္သာ ဖတ္ခ်င္ေတာ့သည္။ က်မအလြန္ၾကိဳက္ခဲ့ေသာ ဂ်ဴး၏၀တၳဳမ်ားကိုပင္ လွည့္မၾကည့္ခ်င္ေတာ့။ က်မက စာဖတ္တိုင္း ရသျဖစ္ေစ၊ ဗဟုသုတျဖစ္ေစ၊ ေတြးစရာျဖစ္ေစ တခုခုက်န္သြားေစမည့္ စာမိ်ဳးကုိသာ ဖတ္ခ်င္လာမိသည္။

စာအုပ္မ်ားနွင့္ပတ္သက္လွ်င္ က်မတို႔ ေရြးခ်ယ္မႈမ်ားက က်မတို႔ ျဖတ္သန္းေနရေသာ အေျခအေနေပၚ အမ်ားႀကီး မူတည္ေနသည္။ ဖတ္စရာအလြန္မ်ားေသာေခတ္တြင္ က်မအတြက္ အက်ိဳးရွိမည့္စာမ်ားကိုသာ အခ်ိန္ေပးခ်င္သည္။

အခုအခါ ရသပိုင္းအတြက္ ဂ်ပန္၊ ဖိလစ္ပိုင္၊ အိႏၵိယ၊ တရုတ္ျပည္၊ စကၤာပူက နာမည္ႀကီးစာေရးဆရာမ်ားေရးေသာ ၀တၳဳေတြကို ဖတ္ျဖစ္သည္။ သူတို႔အေရးအသား၊ သူတို႔ အိုင္ဒီယာမ်ား၊ သူတို႔ ဇာတ္လမ္းမ်ားတြင္ ထင္ဟပ္ေနေသာ လက္ေတြ႔ဘ၀မ်ားက စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းသည္။

Booker Prize ရေသာ ျဗိတိသွ်စာေရးဆရာ Ian McEwan၊ The Man Asian Literary Prize ရေသာ ဖိလစ္ပိုင္စာေရးဆရာ Miguel Syjuco တို႔၏ ၀တၳဳမ်ားကိုဖတ္ေတာ့ သိပ္အရသာမေတြ႔လွ။ ဆုခ်ီးျမွင့္ခံထားရေပမယ့္လည္း စာဖတ္သူတိုင္းအတြက္ အႀကိဳက္မျဖစ္နိုင္။ နာမည္ႀကီး Paulo Coelho ၏ “The Alchemist” နွင့္ Yann Martel ၏ “Life of Pi” တို႔ကိုလည္း အႀကိဳက္မေတြ႔ခဲ့။ လူၾကိဳက္မ်ားေသာ္လည္း အဲဒီထဲ က်မ မပါ၀င္ခဲ့။

ကမာၻေက်ာ္ ဂ်ပန္စာေရးဆရာ Haruki Murakami ၏ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ဆန္ဆန္ အေရးအသားတခ်ိဳ႕ကို နွစ္သက္မိသည္။ သူ၏ သုတစာေပ (non-fiction) စာအုပ္တို႔ျဖစ္ေသာ “The underground”, “What I talk about when I talk about running” တို႕ကို ပိုနွစ္သက္မိသည္။ သူ႔စာအုပ္တိုင္းလိုလို အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ျပီး ကမာၻေပၚတြင္ အေရာင္းရဆံုး နာမည္ၾကီးစာရင္း ၀င္ေနသည္။ ျမန္မာစာေရးဆရာေတြ ေရးေသာစာအုပ္ေတြကိုလည္း ကမာၻမွာ ထိုသို႔ျပန္႔ႏွံ႕ေစခ်င္မိသည္။

တျခား နာမည္ေက်ာ္ ဂ်ပန္စာေရးဆရာမ်ားျဖစ္ေသာ Kenzuro oe ႏွင့္ Yoko Ogawa ေရးထားေသာ စာအုပ္တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ဖတ္ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္စာေရးဆရာမ်ား ေရးေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားက တခါတရံ နားလည္ရခက္သည္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ေမွာင္မိုက္သည္။ သူတို႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဇာတ္လမ္းမိ်ဳးေရးတာ သိပ္မဖတ္ဖူးေပ။ သူတို႔ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း အဲလိုပဲ ျဖစ္ေနသလားဟု ေတြးစရာပင္။

တရုတ္စာေရးဆရာမ Xinran ေရးေသာ တရုတ္နိုင္ငံမွ (အမ်ားအားျဖင့္ ေက်းလက္ေတာရြာတို႔မွ) အမ်ိဳးသမီးမ်ား (one child policy ႏွင့္ တရုတ္တို႔ အစဥ္အလာအရ သားေတြကသာ မိသားစုနာမည္ ဆက္ခံနိုင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္) သူတို႔ေမြးကင္းစ ကေလး ေယာက်ာ္းေလးမဟုတ္ခဲ့ရင္၊ သတ္ပစ္ရတာေတြ အေၾကာင္း၊ Yemen နိုင္ငံက Nujood ဆိုေသာ ေကာင္မေလးက အသက္ ၁၀ ႏွစ္မွာ အိမ္က ေပးစားေသာ၊ သူ႔ထက္ သံုးဆေလာက္ အသက္ၾကီးေသာလူကို ကြာရွင္းျပတ္ဆဲဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့အေၾကာင္းေတြ ဖတ္ၿပီး၊ သူတို႔လို ဘ၀မိ်ဳးမႀကံဳရတာ အရမ္းကံေကာင္းတာပဲဟု ေတြးမိသည္။

အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ New York Times မွ book reviews မ်ားကို က်မဖတ္ေလ့ရွိသည္။ အဲဒီထဲက ႏွစ္သက္ေသာစာအုပ္တို႔ကို ၀ယ္ဖတ္တတ္သည္။ တခ်ိဳ႕က review မွာ ေကာင္းသေလာက္၊ ကိုယ္တကယ္ဖတ္ေတာ့ အၾကိဳက္မေတြ႔လွ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ႀကိဳက္တာမ်ားသည္။

ခုေနာက္ပိုင္း က်မ၀ယ္ျဖစ္တာလည္း non-fiction စာအုပ္ေတြ မ်ားသည္။ အေရးအသားအားျဖင့္၊ အိုင္ဒီယာအားျဖင့္ အလြန္ေကာင္းေသာ ရသစာအုပ္ေလာက္သာ ဖတ္ခ်င္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ က်မစာအုပ္စင္တြင္ non-fiction စာအုပ္မ်ား ေနရာယူလာသည္။

ျမန္မာျပည္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကိုလည္း စုေဆာင္းထားသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ “Voice of Hope”, “Letters from Burma”, “Freedom from fear” စေသာ စာအုပ္မ်ား၊ Zoya Phan ၏ “Little Daughter”, Inge Sargent ၏ “Twilight over Burma: My Life as a Shan Princess” စေသာ အတၳဳပတၱိမ်ား၊ Amitav Gosh ၏ နာမည္ၾကီး “The Glass Palace” လို ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း အေျခခံထားေသာ ၀တၳဳမ်ား၊ Thant Myint-U ၏ “The River of Lost Footsteps”, “Where China meets India” စေသာ သမိုင္းကို ေစာင္းေပးထားေသာ စာအုပ္မ်ား၊ George Orwell ၏ “The Burmese days”၊ Andrew Marshall ၏ “The Trouser People” စေသာ နိုင္ငံျခားသားမ်ားေရးေသာ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း စာအုပ္မ်ား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးျဖစ္ေသာ “Voice of Hope” ကိုဖတ္ၿပီး၊ ပိုတုိး ေလးစားမိသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ဖတ္ဖတ္ inspirational ျဖစ္သည္။ က်မအႀကိဳက္ဆံုးစာအုပ္မ်ားထဲတြင္ အေရာင္းရဆံုးစာရင္း၀င္ Malcolm Gladwell ၏ စာအုပ္မ်ား၊ ပိုလန္ဂ်ာနယ္လစ္ Ryszard Kapuściński ၁၉၅၇ မွ အနွစ္ ၄၀ အတြင္း အာဖရိကနိုင္ငံမ်ားသို႔ သူသြားခဲ့ေသာ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားကို ေရးထားေသာ “The Shadow of the Sun”၊ နာမည္ႀကီး ရုပ္ရွင္ျဖစ္သြားေသာ Khaled Hosseini ၏ “The Kite Runner”၊ Aravind Adiga ၏ “The White Tiger” တို႔ ပါ၀င္သည္။

က်မစာအုပ္စင္တြင္ က်န္းမာေရး၊ အားကစား၊ ဟင္းခ်က္နည္း၊ တက္က်မ္း၊ လက္ရွိသက္ဆိုင္ေသာ နည္းပညာစာအုပ္မ်ား စေသာ ဟိုတစ ဒီတစ စာအုပ္မ်ားလည္း ရွိသည္။ သူတို႔ကေတာ့ လိုရင္လိုသလိုသာ ဖတ္ျဖစ္သည္။ တခါတရံ သူတို႔သည္ စာအုပ္စင္ထဲမွ ထြက္ခြင့္ပင္မရရွာၾက။

လူတိုင္းတြင္ စာအုပ္စင္တခု (သို႔မဟုတ္) စာအုပ္မ်ားကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ထားေသာ ေနရာတခု ရွိသင့္သည္ဟု က်မယံုၾကည္သည္။ ဟန္ေဆာင္မႈမရွိေသာ စာအုပ္စင္တခုက လူတေယာက္၏ စိတ္ေနသေဘာထား၊ စိတ္၀င္စားမႈ၊ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာေတြကို ေဖာ္ျပတတ္သည္။

က်မစာအုပ္စင္ကို ဖြင့္လိုက္တိုင္း က်မဘယ္လိုအရာေတြကို စိတ္အားထက္သန္ေနသလဲ၊ အခ်ိန္က က်မကို ဘယ္လို ေျပာင္းလဲေနသလဲဆိုတာ က်မကိုယ္က်မ ျမင္ေတြ႔နိုင္တာကို ႏွစ္သက္မိသည္။

ခင္ႏွင္းစိုး
၃၀ ဧၿပီ ၂၀၁၂