တေငြ႕ေငြ႕ေပါ့ .....။
ဆံုမွတ္ တစ္ခု ကို ေကာက္ေၾကာင္းခ် ဆြဲၾကည့္ခ်င္သူလို တိုးတိတ္တိတ္ေလး ခုံမင္ေနမိလိုက္တာ... စိတ္ကို ဖြဲ႕ဆို ဘို႔ လိုက္လို႔ မမွီတဲ့ စကားလံုးေလး တခ်ိဳ႕ေတာင္ စိတ္ဓါတ္ေတြ က် လက္မိႈင္ ခ်လို႔ အိပ္ငိုက္ေနေသး ရဲ႕။ ဘယ္သူ မွလည္း မသိပါဘူး။ သိဖို႔ လည္း မေတာင့္တပါဘူး။ ေလၿငိမ္ရပ္ဝန္းမွာ ရုတ္တရက္ေလးေပါ့ ခပ္သဲ့သဲ့ ေလေပြ တစ္စင္း တိုက္ခတ္ေနတယ္ လို႔ တင္စား ပါရေစ။ ၾကယ္စင္ေလး တခ်ိဳ႕က ဟိုး.. ေကာင္းကင္ ထက္ ယံ မွာ တီးတိုးသံစဥ္ တစ္ပုဒ္ ကို ရွက္စႏိုး နဲ႔ မယ္လိုဒီ ရွာေနၾကရဲ႕။ ၾကယ္ေလးေတြ ရဲ႕ ပြင့္လင္းမႈ ကို အားက် စိတ္ေတြ နဲ႔ ေငးေမာေနမိသူဟာ ကၽြန္မပါဘဲ။
“အရာရာ ဟာ ေျပာင္းလဲျခင္းေတြ နဲ႔ပါ..” ဆို တဲ့ ခပ္ဆဆအေတြး က ရင္ထဲ မွာ ကိန္းေအာင္းေန ခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္ေနျပန္ ေတာ့.. အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုခု လုပ္ရ မွာကို တိတ္တခိုး စိုး႐ြံ႕ မိ ဆဲ။ ေျပာင္းလဲ မႈ သီအိုရီ သစ္ ကို ခ်ေရးလိုက္ဖို႔ ကၽြန္မ လက္ ဖ်ား ေလး ေတြ က ထံု က်ဥ္က်ဥ္၊ ေအးစက္စက္။ မၿမဲျခင္း ေတြ နဲ႔ သီက်ဴး ေန မဲ့ ၾကယ္ တို႔ ရဲ႕ ဂီတ မွာ တလက္လက္ ျဖာေန တာ က ကၽြန္မ ႏွလံုး ခုန္ သံ တစ္ခ်ိဳ႕ တဲ့လား..။ ၾကည္ႏူး သ လို ေၾကကြဲ သလို နဲ႔ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ ဟာတာတာ ေလး ဘဲေပါ့။ သိမ္သိမ္ ေမြ႕ေမြ႔ ေလး ေပ်ာ္ဝင္ဖို႔ ကို ကၽြန္မ ေၾကာက္လန္႔ ေန လိုက္တာေလ..။ ကၽြန္မကို နားလည္ ပါ ေနာ္။ နားလည္ တယ္ မဟုတ္လား ဟင္..!!
ဒီေန႔နဲ႔ မနက္ျဖန္ ရဲ႕ ခ်ိတ္ဆက္မႈကို ဘယ္လို အရာမ်ိုး နဲ႔ ကၽြန္မ ရွင္သန္ခြင့္ေပး လိုက္ရမွာ လဲ...!! အလင္းစ တခ်ိဳ႕ကို စီးေမ်ာရင္း လား..!! ဒါမွ မဟုတ္ ေနဝင္ခ်ိန္ တခ်ိဳ႕ကို မီးညွိရင္း လား..!! ဟင့္အင္း..!! ျပန္မရ ေတာ့ မဲ့ ညေလး ထဲက စကၠန္႔ေတြ ကို လမ္းခင္း ရင္း စကၠန္႔ အသစ္ေလး ထဲ ကို တိုးဝင္ဖို႔ သတၱိကို ဘယ္လို ေနရာမ်ိဳး က ရႏိုင္မွာ လဲ။ ေလာကႀကီး ကို ေခ်ာ့သိပ္ ဖို႔ ကၽြန္မ ကမၻာေလး ကို သာယာ ေစဖို႔ ခ်ိဳၿမိန္ တဲ့ ပန္းသီးေလး တစ္လံုးနဲ႔ အျပာေရာင္နွင္းဆီေလး တစ္ပြင့္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္ ေဆာင္ထားခ်င္ေသးတယ္။ ရီေဝေဝ ကၽြန္မ အိပ္ခန္းေလး ကေတာ့ တိမ္တိုက္ေတြ အျပည့္နဲ႔။ စားပြဲေပၚမွာ ထြန္းညွိထားတဲ့ ျပာလဲ့လဲ့ ဖန္ခြက္ထဲက ဖေယာင္းတိုင္ မီးညြန္႔ ေလး ထဲမွာ ငွက္ကေလး တစ္ေကာင္မ်ား ပ်ံသန္းေနေလမလား ကၽြန္မေစာင့္ၾကည့္ ေနမိျပန္ေပါ့။
သီးသန္႔ ညေလး ထဲမွာ သီးသန္႔ရင္ခုန္မႈေလးကို သီးသန္႔ေလး ခုန္မင္ေနရတာ စံပယ္ျဖဴေလးေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ ပြင့္ေနသလိုပဲ ဘယ္ေလာက္ ရွင္းသန္႔ ေမႊးပ်ံ႕လိုက္လည္း။ ဆံုမွတ္ဆိုတာ အဲ့ဒီ အရာေလးေပၚ မွာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေျခအစံုကိုခ်လို႔ ရပ္ပစ္လိုက္မွ ဆံုမွတ္ လို႔ ေခၚႏိုင္တာမ်ိဳးလားဟင္..!! ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ညေလးေတြ ရွိေနသ၍ ညေတြတိုင္းဟာ ေျခရာေတြ ဆံုဖို႔ မလိုတဲ့ ဆံုမွတ္ေလးတစ္ခုပဲေပါ့။ ေႏွာင္ႀကိဳးေတြ... ေႏွာင္ႀကိဳးေလးေတြ။ သက္ေရာက္အား ဘယ္ေလာက္နဲ႔ ခ်ည္ေႏွာင္ထံုးဖြဲ႕ ထားေနၿပီးသားလဲ..!! အုိ... ကၽြန္မ မေတြးရဲဘူးေလ။ မေတြးရဘူးေလ။ မေတြးသင့္ဘူးေလ။
ု
သီခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ ေနေကာင္းေနပါရဲ႕လား။ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ခ်မ္းေျမ့ေနပါရဲ႕လား။ သတင္းေလး တစ္ပုုဒ္ သင္းပ်ံ႕ေမႊးခ်ိဳေန ပါရဲ႕ လား။ ဂစ္တာေလးတစ္လက္ ေတာက္ေျပာင္လက္ေနပါရဲ႕လား။ စာတန္း အနီေလးေတြ နဲ႔ အျဖဴေရာင္ ဦးထုပ္ေလးတစ္လံုး ေပ်ာ္႐ႊင္ေန ပါရဲ႕လား။ မိုးစက္မိုးေပါက္ေလးေတြ က်န္းမာ ၾကည္စင္ေန ပါရဲ႕လား။ အဘိဓါန္တစ္အုပ္လို ကၽြန္မစိတ္ေတြကို အမွန္ကန္ ဆံုး နားခ်ပါဦး “ေဖေဖ”။ တရား ဓမၼ တစ္ပုဒ္ လို ကၽြန္မကို ေႏြးေထြးၿငိမ္းေအးစြာ ၾကားနာေစပါဦး “ေမေမ”။ သူ႔ရင္ခြင္ ေႏြေခါင္ေခါင္ မွာ ႐ြာခ်လိုက္ တဲ့ ႏွင္းမိုးဟာ ကၽြန္မျဖစ္လိုမိေပမဲ့....။ ႐ွတတႀကိဳးတစ္စရဲ႕ ရစ္ဘီးလံုးေလးဟာ ကၽြန္မ မျဖစ္ပါ ရေစနဲ႔ ေနာ္။ စြန္ေလးေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလထဲမွာ ဝဲလြင့္ေနပါေစ။ တိုးတိတ္တိတ္ေလး လြမ္းခ်င္း ကို ဖြဲ႕သီေန တဲ့ ျပတင္း တံခါးေလး ေတာ့ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါေစေပါ့..။
ဒီလိုနဲ႔ ပါပဲ.. ကၽြန္မ သတိရလာတယ္။ သိပ္ကို သတိရေနမိတယ္။ စကားေတြကို တဖြဖြေျပာခ် လိုက္ခ်င္ စိတ္က အေတြးထဲမွာပဲ တ႐ွိန္ထိုး နဲ႔ ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းေတြ ရွိရာကို အေျပးအလႊား..။ ကၽြန္မ ေၾကာက္ေန တယ္။ ကၽြန္မ စိုးရိမ္ေန တယ္။ ကၽြန္မ ဒဏ္ရာေတြ ရခဲ့ဖူးတယ္။ ကၽြန္မ ဒဏ္ရာေတြက်က္ဖို႔ ေဆးကု ထားရတယ္။ ကၽြန္မ ၿငိမ္သက္ေန တယ္။ ရွင္သန္ျခင္း ကို ကၽြန္မ တိတ္တခိုး ၿငီးေငြ႕ေန တယ္။ ကၽြန္မ ထံုထိုင္းေတြေဝ ဆြံ႕အ ေနတယ္။ ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မ သိပ္ခ်စ္ေနဆဲဘဲ။ တိုးသဲ့သဲ့ အသံ လိႈင္းေလး ကို ကၽြန္မ တမ္းတေန ပါတယ္။ ျပန္မလာပါနဲ႔ေတာ့။ ဘယ္ေတာ့မွ...။ တကယ္ပါ။ ဘယ္ေသာ အခါ မွပါ။ ကၽြန္မ ကိုယ္ ကၽြန္မ အရမ္းေၾကာက္ပါတယ္။ လြန္ဆြဲေနတဲ့ အရာေတြနဲ႔ ကၽြန္မ အစြန္း တစ္ဖက္မွာ ရပ္ေန မိပါၿပီ။ ဝန္ခံ ပါရေစေတာ့.. ကၽြန္မ သူ႔ ကို နားလည္မႈေတြနဲ႔ တမ္းတ လြမ္းဆြတ္ေန လြန္းပါတယ္။
ညင္သာလိႈက္ေမာမႈ ဂီတနဲ႔
အျပာေရာင္ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္ကို ေငးရင္း
ၿမဲျခင္း မၿမဲျခင္း ရသမွာ
အိပ္မက္နဲ႔အတူ
တိမ္ေတြလိုဘဲ
အေသခ်ာဆံုး ေမ်ာလြင့္မလို႔
တေငြ႕ေငြ႕ေလး ေထြးပိုက္ထားပါ .....။
လက္ေတြ႕ ဘဝထဲမွာ ယုယေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ခုန္ျခင္းေတြကို အေတာင္ပံေလးတစ္စံု တပ္ေပးလိုက္ဖို႔ ကၽြန္မ သတၱိ မရွိႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခါ... အိပ္မက္ေတြ နဲ႔ တစ္သက္လံုးေပါ့။ အိပ္မက္ေတြထဲမွာဘဲ တစ္သက္စာလံုး ေပါ့။ ကၽြန္မကို.... တေငြ႕ေငြ႕ေလး.... ေထြးပိုက္ ထား လိုက္ ပါေတာ့ေနာ္။
ခင္ေလးငယ္
No comments:
Post a Comment